أعوذ باللهِ من الشَّیطانِ الرَّجیم. بسم اللهِ الرَّحمن الرَّحیم. الحَمدُ للهِ رَبِّ العالمین وَ لا حَولَ وَ لا قوَة إلا بالله العَلیِّ العَظیم وَ الصَّلاة وَ السَّلام عَلی سَیِّدِنا وَ نبیِّنا خاتم الأنبیاء وَ المُرسَلین أبِی القاسِم مُحمَّد وَ عَلی آلِهِ الطیِبینَ الطاهِرینَ المَعصومین سِیَّما بَقیة اللهِ فِی الأرَضین أرواحُنا وَ أرواحُ العالمینَ لِترابِ مَقدَمِهِ الفِداء وَ لعنة الله عَلی أعدائِهم أجمَعین إلی یَوم الدّین

در آیه 69 سوره مبارکه نساء می فرماید: وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم آن کس که از خدا و رسولش اطاعت کند، اینگونه کسان با کسانی محشور خواهند بود که خدا به آنها نعمت بخشیده است. با اهل نعمت محشور خواهند بود. اهل نعمت چه کسانی هستند؟ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ آنها که خدا به آنها نعمت بخشیده است، انبیاء و صدیقین و شهدا و صالحین هستند. چهار دسته. ببینید در سوره حمد که همیشه خوانده اید در آیه 6 و 7 می فرماید: اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ * صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ ما را به راه راست هدایت کن. راه راست راه کسانی است که به آنها نعمت بخشیده ای. نه مغضوبین و نه ضالین که حالا به آن کاری نداریم. در قرآن یک کسانی به عنوان کسانی که خدا به آنها نعمت بخشیده است معرفی می شوند. اینکه نعمت بخشیده است یعنی چه؟ یعنی سلامتی و ثروت داده؟ مثلا پادشاهی داده؟ نه. اینها را جزء این نعمتی که اینجا گفته شده است نشمرده اند. فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم یا صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ به معنای نعمت هایی نظیر ثروت و قدرت که نام برده ایم، نیست. این نعمت را به ولایت تفسیر می کنند. حالا توضیح عرض می کنیم. خدایا آن بندگانی که تو به آنها نعمت داده ای. می گویند در قرآن چند جا از نعمت به طور مطلق سخن گفته شده است و هیچ توضیحی درموردش گفته نشده است. آنجا که نعمت گفته شده و توضیح داده شده خب مشخص است که آن نعمت ان چیزی است که گفته اند. مثلا نعمت ثروت بوده و گفته اند. نعمت سلامتی بوده که گفته اند. پادشاهی و قدرت بوده که گفته اند. اما یک جاهایی را نام نبرده اند که به چه معناست. می فرمایند آن به معنای نعمت ولایت است. نعمت ولایت یعنی چه؟ به این آیه دقت کنید. در آیه 19 سوره مبارکه جاثیه می فرماید: وَإِنَّ الظَّالِمِينَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ بعضی از ظالمان بر بعضی دیگر ولایت دارند. هرکس ظالم است زیر بار قدرت و ولایت و سلطنت یک ظالم دیگری است. هرکس ظالم است، زیر بار یک ظالم دیگری است. این قانون است. هرکس ظلم کرده گرفتار است و زیر بار یک ظالم دیگری است. وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُتَّقِينَ اما آنها که پاکدامن هستند، ولیّ شان خداست. این ولایتی که اینجا گفته می شود به این معناست. خدای تبارک و تعالی ولیّ متقیان است. یک شب دیگر هم بحثش را کردیم و گفتیم به معنای اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا است که در آیه 257 سوره مبارکه بقره می فرماید. خدا ولیّ کسانی است که ایمان آورده اند و عرض کردیم مرتبه اولش این بود که شخص گناه نکند. اگر شخص گناه نکرد، دیگر تحت ولایت خداست. تحت ولایت خداست یعنی چه؟ یعنی تحت تربیت است. تحت تربیت الهی است. خدای متعال تربیت بنده ای را که کوشیده است زندگی اش را، خودش را، فکرش را، دست و چشم و گوش و زبانش را از گناه پاک کند، خودش به عهده دارد. به مقداری که در ترک گناه کوشش می کند، خدا تربیت او را به عهده می گیرد. گناه درجات دارد دیگر. اگر آدم با مادرش بلند حرف بزند، در یک درجه ای گناه است. اگر در کوچه که راه می رود جلوتر از پدرش برود. هرچه بیشتر اینها را مراقبت کند، آن تربیت الهی درمورد آن بنده بیشتر اجرا می شود. ببینید نمی گذارد پای آدم بلغزد. نمی گذارد به دوست بد بخورد. نمی گذارد. یک وقت آدم اینترنت را باز می کند و یک مقاله می آید و به نظرش جالب می آید و می خواند. یک مرتبه دوتا، سه تا، پنج تا یا همه اعتقاداتش به باد می رود. یک کتابی بود که من در اوایل جوانی، خواندم. نمی دانم چگونه به خانه ما آمده بود. مثلا پدرم آورده بود که ایشان مطالعه کند و من هم خوانده بودم. آدم از این کارها می کند دیگر. یک کتاب در خانه مان است و برمی داریم می خوانیم. من شروع به خواندن کردم. دیدم این الان یک اصلی را در ذهن من خراب می کند. بستم. بعدها در آن زمینه ای که آن کتاب نوشته شده بود، من مطالعات کردم و استاد دیدم. نوشتم و خواندم و بحث کردم. جوانب آن زمینه برای من روشن شد. بنابراین دیگر اگر آن کتاب را می خواندم، به آن می خندیدم. بار اول اگر آن را می خواندم، فکر مرا تخریب می کرد. دارم این را عرض می کنم. اگر آدم اینترنت را باز کرد و یک مرتبه یک سایت وهابی و چه و چه آمد، یا هرچیز دیگری، سایت هایی که مشکل اخلاقی دارند که دیگر چه عرض کنیم. خب من در این زمینه وارد نیستم. آشنا نیستم. خب در زمینه ای که شما به آن آشنا نیستید، هرچه بخوانید می تواند در شما تاثیر بگذارد. هرجور چیز بخوانی. من وارد نیستم. هیچ چیز نمی دانم. اگر آن ولایت الهی درمورد این بنده اجرا شود، نمی گذارد به یک مقاله ای برخورد کند که با خواندن آن همه دینش را از دست بدهد. نمی گذارد با یک شخصی دوست شود که اخلاقش با او از بین برود. ببینید رفیق من یک عکسی در موبایلش دارد و آن را به من نشان می دهد. یک مرتبه همه چیز آدم از دست می رود. یک سی دی می دهد و من به خانه می روم و نگاه می کنم. هیچ چیز نمی ماند. ببینید همه این مشکلات اخلاقی و فکری ای که الان در جهان حاکم است، ریشه در صهیونیسم دارد. آنها بنا دارند اخلاق را در عالم تخریب کنند. بچه های خودشان را به طور جدی مراقبت می کنند. از اسرائیل دانشجو به امریکا می رود. اینها هرسه ماه یک بار به کشور خودشان برمی گردند و پانزده روز تحت تربیت تازه توراتی قرار می گیرند و دومرتبه می روند. سه ماه بعد دومرتبه برمی گردد. نمی گذارد بچه هایش در امریکا خراب شوند و از دستش بروند. اما برای تخریب همه عالم نقشه دارند و کار می کنند که شماها هم یک ذره بلد هستید. یعنی تقریبا می توانیم بگوییم صد در صد هرجا خرابی در عالم هست، ریشه در صهیونیسم دارد. همه صهیونیسم متعلق به اسرائیل نیست. در امریکا سلطنت می کند دیگر. سلطنت می کند. خب. بنابراین باز عمل نکنیم. الان همه راه ها باز است. اما ما خودمان باز عمل نکنیم. آنجا داشتم آن عرض را می گفتم که اگر شخص به طور جدی از گناه پرهیز کرده باشد، خدای تبارک و تعالی خودش اداره می کند و نمی گذارد پای آدم به چاله برود. نمی گذارد به یک سی دی فاسد برخورد کند. نمی گذارد به یک مقاله فاسد و یک دوست بد برخورد کند. مدرسه، معلم، همه را کنترل می کند. اگر کسی دلش برای خودش می سوزد، آدم اگر خودش دلش برای خودش نسوزد، هیچ دلسوزی دیگری به درد نمی خورد. پدر و مادر من خیلی مراقب من هستند. من نمی توانم دور از چشم آنها صدتا کار بکنم؟ می توانم. اگر آدم خودش دلش برای خودش نسوزد، هیچ دلسوزی ای به درد نمی خورد. خب. وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم داشتم ولایت را عرض می کردم. خدای متعال نسبت به بعضی از بندگانش اعمال ولایت می کند. اعمال ولایت می کند، یعنی دلسوزی می کند. نسبت به بعضی از بندگانش دلسوزی می کند. گفتیم از کجا شروع می شود؟ از وقتی آدم گناه نمی کند. از وقتی از گناه پرهیز می کند، زیر سایه دلسوزی و مهربانی خدا می رود. حالا یک بندگانی هستند که خدای متعال تمام امورشان را اختصاصا مدیریت و کنترل می کند. تمام امورشان را. حالا می خواهم چند نمونه کوچک عرض کنم. پیامبر داشتند خطبه نماز جمعه می خواندند. جبرئیل رسیده و گفته آقا وقت دارد تمام  می شود. گاهی در این برنامه ها تلویزیونی دیده اید که می گویند آقا شما دو دقیقه دیگر وقت دارید. آنجا درمورد ایشان خدا اداره می کند. پنج دقیقه دیگر بیشتر وقت ندارید. الان وقت نماز است. در جنگ خندق پیامبر با یاران نشسته بودند و مشورت می کردند که چکار کنند. حادثه بزرگی بود. ده هزار سرباز دشمن بود و اینها هم انقدر آدم نداشتند. آنها آمده بودند که همه چیز را جمع کنند. مدینه را صاف کنند و زن و بچه ها را به اسارت ببرند و مردها را بکشند. آمدند همه چیز را تمام کنند. پیامبر دارند مشورت می کنند که چکار کنیم. این ها را می دانید دیگر. سلمان عرض کرد که آقا ما در کشورمان برای شهرهایمان دیوار می گذاریم. ما می دانیم دیگر. قلعه داشتیم که الان هم هست. جلوی قلعه ها خندق می کنیم. قلعه ها در برابرشان خندق داشتند که دشمن نمی توانست از این خندق که معمولا سه چهار متر گود بود و درونش پر آب بود عبور کند. گفت آقا ما برای حفظ شهرهایمان خندق می کنیم. دقت کنید. جبرئیل ایستاده بود. حالا ما نمی دانیم یک دانه فرشته ایستاده بود چه معنایی دارد. عرض کرد که آقا این حرف را بپذیرید. این درست است. اینطور تمام جوانب امور کنترل  ودقت می شد. لذا ببینید همه چیزهایی که یک وقت هایی درمورد پیامبر نقل می کنند، شما بدانید اینها تحت کنترل بوده. همه چیز تحت کنترل بوده. من یک مثالی عرض کردم. می گویند ایشان یک وقتی می خواسته شلاقش را به شترش بزند و به یک نفری خورده، حرف بیهوده ای است. بیهوده است. شلاق کسی که تحت کنترل است، همه چیزش تحت کنترل است، اشتباه به کسی نمی خورد. مجبور نیست ها. اما همه چیزش تحت کنترل است. اصلا او شترش را نمی زند. آن به جای خودش. همه چیز تحت کنترل است. این ولایت است. اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا درمورد این بزرگواران عرض کردیم که می فرمایند وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم هرکس از خدا و رسولش اطاعت کند. اطاعت کند یعنی اطاعت کامل. ما گاهی یک خط درمیان عمل می کنیم. این یک خط درمیان نمی شود. قرار است من همیشه نمازهایم را اول وقت بخوانم. یک روزی که مسابقه فوتبال است می گذارم برای نیم ساعت سه ربع بعد. نه. اگر قرار است نماز اول وقت بخوانم اینطور. نتیجه یک چنین اطاعتی. من هیچ وقت غیبت نمی کنم. هیچ وقت. اگر اوقاتم از یک کسی تلخ است، اجازه ندارم غیبت کنم. او خیلی پشت سر من حرف زده؟ زده که زده. خودش می داند و اعمال خودش. من می خواهم تلافی کنم. نه تلافی نمی کنم. من یک گناهی را با یک گناه دیگری تلافی نمی کنم. من می توانم آبرویش را ببرم؟ نه نمی برم. مال مردم، یک ذره اش هم مال مردم است. یک ذره. من به یک ذره هم دست نمی زنم. ببینید بعضی چیزها هست که می گویند مالیت ندارد. مثلا من یک تکه نخ از این لباسم می کنم. این هیچ جا قیمتی ندارد. اما این ملکیت دارد یا ندارد. مال من هست یا نیست؟ شما می توانی به این دست بزنی؟ نه نمی توانی دست بزنی. ملکیت دارد. ولو مالیت ندارد. مال نیست. یعنی کسی در برابرش چیزی نمی دهد. ارزش مالی ندارد. اما ملکیت دارد. این ملک من است. کسی نمی تواند دست بزند. مثال عرض می کنم. می خواهم بگویم آدم باید این دقت ها را داشته باشد. نامش اطاعت از خدا و رسول است. اگر کسی از خدا و رسول اطاعت کند، فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم دقت کنید، این آدم ها نه از آن چهار دسته هستند و نه از آن چهار دسته می شوند. بلکه با آن چهار دسته محشور هستند. از آن چهار دسته شدن، خیلی بیشتر زحمت می خواهد. اگر کسی عمرش را مراقبت کرده باشد، او بداند که با امام حسین محشور است. هرکسی را راه نمی دهند. ما همه آرزو داریم دیگر. در دعاهایمان هم می گوییم. گرچه سابق زمان ما این دعا زیاد انجام می شد. اما الان فراموش شده. می گفتند خدایا ما را با امام حسین و امیرالمومنین محشور کن. این در آخرت مقام خیلی بلندی است. این احتیاج به اطاعت دارد. اگر اخلاق من انقدر بد باشد که کسی نمی تواند با من بنشیند، خب من را جایی راه نمی دهند. اگر دهان و چشم و دستم آزاد است، مرا جایی راه نمی دهند. اگر کسی می خواهد با انبیاء و صدیقین و شهداء و صالحین محشور شود، اینگونه می شود. در ذیل این آیه انبیاء را به پیامبر نسبت داده. ایشان رئیس انبیاء است دیگر. سیدالانبیاء و المرسلین است. ایشان آقای همه انبیاء و مرسلین است. اگر کسی می خواهد با ایشان محشور شود. صدیقین را هم به امیرالمومنین تفسیر می کنند و تطبیق می دهند. شهدا را هم با امام حسین و صالحین را با حضرت مجتبی علیه السلام تطبیق می کنند. حالا اینها افراد اعلایش هستند. فرد اول انبیاء پیامبر ماست. فرد اول شهدا حضرت حسین است و الی آخر. اگر کسی می خواهد و یک چنین آرزویی دارد، باید یک مقداری در زندگی مراقبت کند. همه عرض ما در طول این مدت این مراقبت است. این مراقبت اولا یک خیال می خواهد.من خیال این کار را دارم یا ندارم و آزادم. آزادم یا آزاد نیستم؟ خیال دارم که رفتار و اعمالم را کنترل کنم. خیال دارم، فکر دارم. نیت دارم. قصد دارم که رفتار و اعمالم را کنترل کنم. فرق انسان و غیر انسان کجاست. ببینید یک گله گوسفند از کنار یک مزرعه عبور می کند. این مزرعه متعلق به صغیر است. گوسفندان نمی گویند این مال صغیر است. نه. او فقط می خواهد یک چیزی بخورد. مثلا یونجه است و آن را دوست دارد و می خواهد بخورد. فرقش با آدم همین است. اگر می فهمد که این مال صغیر است، یک ذره دور راه می رود. یک ذره هم دور می شود، چون مال صغیر است. فرق انسان و حیوان همین مراقبت است. من از رفتار و اعمالم مراقبت می کنم یا نه؟ اگر مراقبت می کنم، انسان هستم. هرچه بیشتر، انسان تر است. اگر انسانیت یک هدف و یک آرزو است، باید مراقبت کرد. نام مراقبت همان است که ما صد بار و هزار بار همه جا شنیده ایم. تقوا. تقوا یعنی چه؟ یعنی آدم مراقب رفتار و اعمال خودش است. وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم هرکس از خدا و رسول او اطاعت کند، او با کسانی است که خدا به آنها نعمت بخشیده است. عرض کردیم، نعمت یعنی نعمت ولایت. نعمت ولایت یعنی خدای متعال تمام امور اینگونه بندگانی که نام برده تحت کنترل الهی است. او از بندگانش مراقبت می کند. این بندگان را او مراقبت می کند. ما هم می توانیم در سلک اینها باشیم. می توانیم جزء اینها باشیم. ما نمی توانیم نبی باشیم. اما می توانیم جزء صدیقین و شهدا و صالحین باشیم. حالا برایتان عرض می کنم که دستور داده اند شما چگونه می توانید جزء صالحین باشید. آن بزرگواران دیگر هم همه همینطورند. ما نمی توانیم جزء انبیاء باشیم. پیغمبر و امام و اینها از حیطه ما بیرون هستند. اما تمام مقامات بلند برای ما هم مقدور است. مثلا جزء صدیقین و صالحین و شهدا می توانیم باشیم. شهدایی که اینجا گفته اند به معنای شهید در راه خدا نیست. این شهدا یعنی شاهدان اعمال. شاهدان اعمال. ببینید قرآن در آیه 105 سوره مبارکه توبه درمورد پیامبر و چهارده معصوم فرموده: وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ شما هرکاری دلت می خواهد بکن. اما فکر نکنی آنچه کردی یک کاری انجام دادی و تمام می شود. تمام نمی شود. خدا و رسول و مومنان اعمال شما را می بینند. منظور از مومنان دوازده امام هستند. عمل شما را می بینند. هرکس. هرجور. اینکه عمل را می بیند به چه معناست؟ عمل یک ظاهری دارد دیگر. یک پوسته ای دارد. من نماز می خوانم و الله اکبر می گویم و... خب اگر شما کنار من بایستی این ظاهر را می بینی. حرف های من را می شنوی. وقتی برای رکوع خم می شوم می بینی. سجده می روم می بینم. داشتم وضو می گرفتم می بینی. اما نیت مرا از کجا می دانی؟ نیت مرا نمی دانی. چقدر حواس من در نماز جمع بود؟ خب نمی دانی. آن کسی که شاهد است اینها را هم می بیند. تا عمق عمل را می بیند. ما یک کسانی را داریم که اینگونه اند. حداقل چهارده معصوم هستند. فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ. فَسَيَرَى یعنی می بیند. این آیه در ذهن تان بماند. ما دلیل قرآنی داریم که اما زمان ما همه اعمال ما را می داند. الان که ما اینجا نشسته ایم همه جلوی چشم ایشان است. دیشب فکر می کردم اگر ایشان اینجا را روضه جدشان بدانند و یک سری بزنند. ان شاء الله کلکی در کار نیست و ان شاء الله نیت ها درست و پاک است. یک سری بزنند و یک نگاهی به این جمعیت بکنند. شاید عزاداری های ما به مرحمت ایشان مقبول شود و برای ما به عنوان ذخیره عالم آخرت مان بماند. اگر بماند خیلی قیمتی است. در گذشته عرض کرده ام. در رساله های عملی علما، البته معمولا در استفتائات آمده که سوال کرده اند و فرموده اند جزء بهترین وسایل تقرب به خدا عزاداری امام حسین است. جزء بهترین و برترین وسایل تقرب به خدا است. انقدر روایات در این زمینه وجود دارد که فقها و علما خیلی قرص فتوا می دهند. یک دانه نیست ها. من حداقل سه تا از مراجع را دیده ام. اول مرحوم امام رضوان الله علیه است و بعد آقایان بعدی. این جزء بهترین اعمال ماست. اگر ان شاء الله قبول شود، ذخیره ای بزرگی برای آخرت ماست. ان شاء الله امیدواریم ایاشن مرحمتا و احسانا و تصدقا یک نگاه قبولی به عزاداری های این مجلس و البته همه مجالسی که در ایران و عراق و همه جاهای شیعه نشین هست بکنند و همه در نظر مبارک ایشان مقبول باشد و به درد ما بخورد. ببینید اگر قبول نشود... خب. فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم کسانی که از خدا و رسول او اطاعت کنند. اطاعت دقیق و جدی و پیگیر. یک روز درمیان نباشد. هرروز و همیشه باشد. آنها محشور و همراه اند. ببینید در شمار انبیاء نیستند. در شمار صدیقین و صالحان وارد نمی شوند. آن زحمت بیشتر دارد که عرض کردم بعد ان شاء الله خدمت تان عرض می کنم. اما اینها محشور می شوند. ببینید یک وقت یک بزرگی می رود و سه چهار نفر همراه دارد. آنگونه. همراه می شوند. بعد هم فرمودند این بزرگواران چهارگانه که نام بردند بهترین رفقا هستند. شما با اینها رفیق می شوی. در اثر اطاعت. اگر من معصیت کنم، امام زمان مرا دوست ندارد. از چشمش می افتم. ببینید از جمعیت دوستانش که برای جدش سیاه پوشیده، دارند گناه می کنند. این کسی که برای جدش سیاه پوشیده جزء دوستان ایشان است. دوستانش دارند گناه می کنند. اوقاتش تلخ می شود. دلش می گیرد. حضرت رضا علیه السلام فرمودند شما چرا پشغمبر را آزار می دهید؟ گفتند آقا ما چکار کردیم؟ فرمودند شما نمی دانید که صبح و شام اعمال شما به پیغمبر عرضه می شود. وقتی یک گناه در آن می بیند خب اوقاتش تلخ می شود. عرض کردم شاهد هستند. شاعدان اعمال هستند. هر پیامبری شاهد امت خودش است. هر امامی شاهد مردم زمان خودش است. الان امام زمان شاهد اعمال ماست. تمام اعمال ما به ایشان عرضه می شود. آیا در اعمال من چیزی نیست که اوقات ایشان تلخ شود؟ عرض کردم که امیدواریم ایشان از این عزاداری ما خوشنود شود و خوشنودی ایشان باعث شود که زندگی ما به سوی خوبی بیشتر برود.