پاسخ:
حجت الاسلام و المسلمین جاودان فرمودند: سلام علیکم و رحمة الله، وقتي آدم گرفتار گناه شده و معتاد شده است دست برداشتن كمي مشكل است. شما همت كرديد و روزه گرفتيد. خيلي راه خوبي رفتيد و بركت آن از گناهي كه عادت داشتيد توانستيد كه ببريد خيلي شكر داشت. اما آدم وقتي با نعمتي مدتي زندگي كرد از ياد مي‌برد كه اين نعمت است و خدا مرحمت كرده حتي ممكن است بارها ياد آن نعمت بيافتد و در يك كلمه شكر هم نگويد. و اين فراموشي شكر نعمت را از آدم مي‌گيرد. در گذشته ترس اين گناه و ناراحتي از عمل به آن هميشه با شما بود ولي وقتي مدتي آن را ترك كرده بوديد ديگر اين گناه و ناراحتي از عمل به آن هميشه با شما بود ولي وقتي مدتي آن را ترك كرده بوديد ديگر ترسي نبود و حالت استغاثه و التجا به درگاه الهي از بين رفته بود بنابراين شيطان حمله كرده و شما را به گناه انداخت. پس بايد حالت شكر نعمت و التجا به درگاه الهي از دست ندهيم تا شيطان نتواند به ما نزديك شود.پس شما دوباره روزه را شروع كنيد و اگر باز هم روزه مي‌گيريد ادامه بدهيد و ثانياً هر وقت به ياد نعمت ترك گناه افتاديد سجده شكر كنيد. خيلي شكر كنيد و ثالثاً بكوشيد ترس از گرفتاري به گناه را از دست ندهيد. از اينها گذشته از نمازتان خيلي مواظبت كنيد و توسل هر روز و شب به امام زمان صلوات الله عليه را فراموش نكنيد. در پايان گفته‌اند اگر صد بار هم شكست خورديد نااميد نشويد خداي متعال بنده‌اي را كه زياد توبه مي‌كند دوست دارد.