سوال:
با عرض سلام واحترام: با وجود ارادتی که به حضرت بقیه الله (عج) دارم اما فقط گه کاهی برایم پیش آمده از صمیم قلب رابطه معنوی وعلاقه شدید نسبت به حضرت را دردرونم احساس کرده ام وآن بهترین لحظات زندگی ام بود وخیلی راحت تر می توانستم با نفسم مبارزه کنم وآن را کنترل کنم اما باوجود علاقه ای که به تداوم این حالت دارم خیلی زود به علتی این حالت ازمن گرفته می شود.به خود حضرت بارها متوسل شده ام با خودم فکر می کنم اگرحضرت مرا نخواهند پس چرا این طعم را می چشانند.ازآنجا که حضرت را به همه ازجمله خودحقیرم مهربان می دانم ،قاعدتا باید این قضیه برای من رشد داشته باشد اما وقتی نگاه می کنم هیچ رشدمعنوی ای برای خودم نمی بینم .نمی دانم چه کار کنم تا این رابطه قلبی برایم ایجاد شود وازهمه مهمتر تداوم پیدا کند.یک مطلب دیگر هم اینکه خیلی دوست دارم غم های حضرت(عج)را دردرونم جا دهم وبه جای غم وغصه خوردن برای خودم برای ناراحتی های حضرت ؛ناراحت باشم اما نمی دانم چگونه این ظرفیت را به حول الهی درخودم ایجاد کنمولطفا به گونه ای راهنمایی ام کنید تا به حول الهی باقیمانده ازعمرم را به صورت درست قدم بردارم.ان شاالله.لطفا برایم دعا کنید.متشکرم