پاسخ به سوال در مورد مسائل اخلاقی
سوال:
سلام علیکم و رحمه الله. مهربان استاد! من متوجه شده ام که انگیزه دینداری ام تنها خوف از جهنم است. لذا برای انجام واجب یا ترک معصیت از درون قلبم یا معرفتم ارزشی قائل نیستم این حالت باعث میشود اگر کار بدی کردم نتوانم توبه و استغفار کنم زیرا واقعا از انجام آن کار رنجیده خاطر نیستم و رکن توبه که پشیمانی و عذاب وجدان است در من حاصل نمیشود. وقتی خدا را دوست ندارم از نافرمانی اش فقط میترسم اما ابدا ناراحت نمیشوم. وقتی اینطوری شد « عزم راسخ» برای ترک ایجاد نمیشود و توبه منتفی است. اگرم توبه نکنم جهنم قطعی است. هر کاری هم میکنم از خدا خوشم نمیاد. جوانی ام داره هدر میره و خدا میدونه اگر توانش رو داشتم به طرفه العینی همه رو درست میکردم. یعنی نیت اش رو دارم ولی نمیتونم. حالا چی بسرم میاد؟ چیکار میشود کرد؟

پاسخ:
حجت الاسلام و المسلمین جاودان فرمودند: سلام علیکم و رحمة الله، بسیار بسیار مردم خدا را به خاطر ترس از جهنم پرستش می کنند البته این مرحله پایینترین مرحله است اما قبول است و دین داری از ترس مردود نیست اما این که من از گناه نمی توانم دل پاک کنم البته عیب است. ولی مهمترین رکن توبه ترک عملی گناه است که شما آن را دارید و اینکه من از گناه متنفر نیستم بخاطر موانست باطنی با گناه و موافقت طبیعت و نفس من با آن است و اگر بطور جدی ترک گناه اتفاق بیافتد این حالت برطرف می شود و راه توبه باطنی باز می شود. دوستی خدای متعال بالاترین مراتب آدمی است و باید برای تحصیل آن زحمت کشید و ناگزیر در راه حالات پست تر و پایین تر گریبانگیر است. چاره نیست و نباید نا امید شد در ترک گناه خیلی جدیدت به خرج بدهید و پی گیری کنید و بدانید با ترک گناه جدی نماز و روزه و عمل آدم قوت میگیرد. شاید یک روز هم محبت بیاید ولو ذره و سر سوزنی و در نتیجه اخلاص و مراتب نهایی
ارتباط با ما
[کد امنیتی جدید]
چندرسانه‌ای