سوال:
سلام علیکم و رحمة الله
عرض تشکر بابت جوابگویی و وقت گذاری جنابعالی و عذر خواهی بابت طولانی بودن سوال

بنده به لطف خدا در حوزه علمیه مشغول تحصیل هستم.
قبل از طلبگی به بعضی گناهان کبیره و صغیره مبتلا بودم که بواسطه عنایت امام زمان عج و آشنایی با شهید نیری ره تقریبا اکثر آن رذائل و گناهان ترک شد و آنموقع که این اتفاقات می افتاد احساس آزادی از زندان گناهان داشتم و خیلی توفیقات و فتح باب هایی شد که فعلا مجالی برای بیان آنها نیست.
اما غرض از مزاحمت
یک ‌رذیله خطرناک متاسفانه هنوز در بنده باقی است و هرچه سنم بالا میرود از بین بردنش سخت تر میشود. البته خودم هم شناخت دقیقی از این رذیله ندارم اما نشانه هایی میبینم که احساس میکنم این گناهان و رذائل ریشه در جای واحدی دارند.
بنده در زمینه های فردی الحمد لله تا حدودی موفق بوده ام اما در زمینه های اجتماعی (شاید به دلائلی مثل اینکه از کودکی درونگرا بودم یا شاید دلیل موروثی دارد یا ربط به طبع دارد) ضعیف بوده و هستم.
مثلا در امر به معروف ضعیف هستم یا انسان شجاع و آزاده ای نیستم. همت و اراده ام جدیدا خیلی سست شده لذا با گناهان و رذائل نمیتوانم مبارزه کنم البته دلیل اصلی این سست شدن ریشه در شک ‌و تردید دارد مثلا نمیدانم اینجا محل امر به معروف است یا نه.(با اینکه احکامش را خوانده ام اما در موضوعات مشکل دارم) متاسفانه این واجب الهی در جامعه ما هم انقدر کمرنگ است که هرکس میخواهد اینکار را کند به خودش شک میکند. شاید هم من مبتلا به وسواس در امر به معروف شده ام. فکر میکنم اگر کسی بخواهد واقعا به احکام امر به معروف عمل کند دائم باد راه بیفتد در خیابان و به دیگران گیر بدهد.
خلاصه فکر میکنم این رذائل ریشه در «ضعف نفس» دارد
راه مبارزه را بلد نیستم
هر موقع تصمیمی میگیرم شیطان می آید و میگوید نمیشود.
گاهی از درمان بطور کلی نا امید میشوم و به بن بست میرسم حتی در مجلس امام حسین ع میگویم آن عزیزان مظهر شجاعت و مبارزه و امر به معروف بودند ما که اینطور هستیم اصلا شاید به ما نگاهی هم نمیکنند و از ما بدشان میآید اینطور حتی از مجلس ابی عبد الله ع هم نا امید میشوم.
اگر ما را در رفع این رذیله کمک کنید خیلی ما را در راه خدا کمک کرده اید.
لطفا برای ما بصورت ویژه دعا کنید...
(از اینکه سوال طولانی شد خیلی عذر خواهی میکنم)