سوال:
سلام علیکم
من سوالی دارم که شاید لازم باشه قبلش مقدمه ای بگم:
من از کودکی درگیر مسائل جنسی بودم. از سن حدودا ده سالگی گرفتار خودارضایی بودم. البته اون موقع نه اسمش رو می دونستم و نه این که این کار گناه هست. قبل از ده سالگی و در سن قبل از مدرسه هم گاهی بازی هایی که در دوران کودکی با پسران هم سن می کردیم، مثل خاله بازی و دکتر بازی، باعث لمس بدنی میشد. هر چه بزرگتر میشدم این خودارضایی دفعاتش و زمانش بیشتر میشد. در اوایل نوجوانی هم خیلی اتفاقی در اینترنت به داستان های جنسی برخورد کردم. هر چی بزرگتر شدم بار گناه سنگین تر شد و کار به دیدن عکس و فیلم جنسی هم کشید. خلاصه اش اینکه الان در سن 23 سالگی با داشتن یک ظاهر بسیار مذهبی و محجبه و با اینکه دیگران فکر می کنند من چه آدم مومن و معتقدی هستم، به خاطر همون ظاهر غلط انداز، و با وجود اینکه اخیرا طلبه هم شدم، یک معتاد پورنوگرافی و خودارضایی هستم. البته با تلاش های بسیار زیاد و عنایت خدا، کار از خودارضایی های سنگین روزانه به هر دو ماه چند روز کشیده شده و عکس و فیلم حذف شده اما خواندن متون جنسی همچنان در اون چند روز هست.
اما سوالم این هست که:
آیا این حس رو خدا در من قرار داده؟ يه بچه که کلا از دنيا هيچي نمي فهمه، چرا بايد درگير يه سري اعمال و رفتارهاي جنسي بشه؟ بعدش اين مسائل توش نهادينه بشه و ملکه بشه؟ و بعد به خاطر اون گناه هاي کبيره عقاب بشه؟
چرا يه بچه قبل از اينکه اصلا چيزي از مسائل و مناسک جنسي بدونه، دست به گناه کبيره ي خودارضايي مي زنه؟ يعني فطري هست؟ اگر فطري هست چرا گناه کبيره است و عقاب داره؟ اون وقت این با عدل الهی همخوانی داره؟