سوال:
اگر ممکنه سوال منو تو سایت درج نکنید

سلام علیکم پدرجان٬ ی قضیه ای فکر منو ب خودش مشغول کرده ک تصمیم نداشتم با کسی درمیون بذارم منتها چون اتفاقی ب صفحه پرسشها مراجعه کردم ب جای صفحه دیگه و متوجه شدم بازه ب نظرم اومد شاید خیر باشه بگم..حدود ۱۴سالگیم بود ک سر مشکلی ک پیدا کردم و نمیخواستم با کسی درمیان بذارم با خدا صمیمی شدم..اونقدری ک اگر نیم ساعت تو طول روز حس میکردم فاصله پیدا کردم باهاشون اونقدر گریه و توبه میکردم تا دوباره حس کنم وصلم و البته اون موقع ب بعد حتی دلم نمیخواست ب ازدواج با احدی فکر کنم و فکر می کردم ازدواج باعث شه محبتم نسبت ب خدا کم بشه..تا ی مدت پیش این حال بودم تا اینکه کم کم توجهم کم شد و ب چیزایی ک خودم باعث بودم جلب شد..دوباره خواستم ارتباطمو با خدای خوبم قوی کنم اما نشد...و بگم دنیا برام زهر شده نمیدونم چکار کنم ..خواستگارامو راه میدم اما خیلی زندگی بدی دارم ب زعم دیگران خیای ادم ارومیم و دیگرانو اروم می کنم اما خودم وقتی دائما یاد خدا نیستم بدبختم..شما چه می فرمایید