سوال:
با سلام. اینجانب 29 ساله هفت ماه پیش با پسری 30 ساله که از نظر تحصیلات، موقعیت اجتماعی و درامد از خودم پایین تر بود عقد کردم. سعی کردم ازدواجم براساس عقل و معیارهای اصیل باشه. ایشون پسری پاک، کاری، اهل نماز و روزه و حلال و حرام، صادق و .. هستند. تو این مدت که با هم بودیم هوای منو خیلی داشته و مهربون بوده. خانوادش هم خیلی به من احترام گذاشتند. مشکلی که هست ایشون خیلی تو این مدت بهانه گیر هستن. از همون یکماه اول بعد عقد افتادند تو فکر جدایی و به منم گفتند ولی وقتی ناراحتی منو دیدند پیگیر نشدند. ولی این قضیه تاثیر خیلی بد و مخربی روی من گذاشت و بعد از اون تا یه چیزی پیش میومد بینمون و یا سرد میشد من به خانوادم می گفتم من دیگه میخوام جدا بشم. ایشون انتظاراتشو به من نمی گفت کامل. خودم یکی دو بار ازش پرسیدم ولی گفت گفتنش فایده ای نداره و نگفت. وقتی هم اون انتظارات در من نمیدیده سرد میشده و تبعات بعدی. به این دلایل تو این مدت علاقه ای که باید بین زن و شوهر باشه در ایشون شکل نگرفت. من خودم خیلی علاقه بهشون داشتم و ابراز هم می کردم ولی ایشون باورم نمی کرد و می گفت چون تابع من نبودی پی الکی میگی. این مدت پیش مشاور هم رفتیم. با یه مشاور هم دو تایی تلفنی صحبت کردیم که نظر ایشون بیشتر روی جدایی بود. مشاور اول هم می گفت بر اساس احساس الانتون تصمیم بگیرید. نگید بعد عروسی همه چیز تغییر می کنه. الان در مرحله ای هستیم که هر دو تقاضای طلاق توافقی دادیم. ولی ایشون خیلی اظهار پشیمونی می کنه و میگه بیا سازش کنیم. بر اساس انتظارت هم رفتار می کنیم درست میشه. ولی من فکر می کنم بیشتر بخاطر تبعات طلاق و شرایط خیلی بدی که توی خونشون ایجاد شده این حرفا رو می زنه. چون قبلا اصلا حرف محبت امیز بلد نبود یا نمیخواست به من بگه ولی الان خیلی محبت می کنه. دیروز خیلی اصرار کرد و من گفتم فعلا یکی دو روز دادخواست رو نگه دارن و دادگاه نبرن ببینم چی میشه. اینم بگم خانواده من به شدت مخالف سازش هستند و نمی پذیرنش. من دو دل بودم دیروز زنگ زدم دفتر مرجع تقلیدم و استخاره گرفتم به نیت موندن و سازش خوب اومد. ولی دیگه علاقه ام بهشون از بین رفته. نمی دونم چکار کنم. می ترسم برگردم باهاش و در اینده باز همین وضع پیش بیاد. بعد عروسی دیگه بدتر هم هست. خیلی نیاز به راهنمایی و کوک دارم.