سوال:
سلام.مدت دوسال است که طلاق گرفته ایم.36 سال سن دارم.به سختی برای ازدواج دوم رضایت میدم زیرا همسر اولم فامیل بود ولی بعد از مدت مطالبه مهریه و نفقه کرد و دست به توقیف اموال من زد.حالا که سنم در حال بالارفتن است اکثر مواردی که نصیبم میشوند و معرفی می گردند یا مطلقه هستند یا از من توقع حقوق بالای 5 و6 میلیون و منزل شخصی در بالای شهر میکنند . بریده ام از زندگی. همه وقتی مشکلی که برام پیش آمده است را مطرح میکنم دوست ندارند که با مرد مطلقه زندگی کنند . همسر سابقم از عشق و حسن نیت من سو استفاده کرد و دار و ندارم را به یغما برد به شکلی که الان فکر به مراسم عروسی و هزینه های مربوط مرا به شدت آزار میدهد. دختران حق دارند که در رفاه و آرامش نسبی باشند اما من چه مگر ما آقایان احساس نداریم؟مگر ما آدم نیستیم . اغلب بانوانی هم که به من معرفی شدند پولدار و متمول و با عناوین خانم وکیل و خانم دکترند که با عنوان کارمندی و حقوق کارمندی بیگانه اند . چه باید کنم ؟ آیا می شود که با کسی که به او علاقه ای ندارم زندگی کنم؟ زن اولم رو عاشقانه دوست داشتم عمر زندگی ما یکسال هم دوام نیورد چه رسد به حالا؟ خانواده ام می گویند تو را جادو کرده اند که عروسیت سر نمیگیره. دستور و نظر حضرتعالی و راهنمائی اتان بسیار ارزشمند خواهد بود . متشکرم