سوال:
با سلام خدمت استاد جاودان
پسرى هستم ١٦ ساله كه كشش عاطفى و جنسى به همجنس خود دارم و از اين بابت رنج فراوان ميبرم مدتى هم دچار افسردگي هستم زيرا احساس ميكنم جايي در جامعه و دين ندارم پس از مراجعه به دكتر ميتوانم ميل جنسي خودم را كنترل كنم و با آن كنار آمده ام و قبول كرده ام درديست كه هميشه همراهم است.(گرچه برايم مشكلاتي اجتماعي به بار آورده)
مشكلى كه من را بيشتر آزار ميدهد كشش عاطفى است.
در رمان ((من او)) دو نفر كه عاشق هم ديگر بودنند تا مرز شهادت رفتند و اين عشق بين مردم چيز بالا مقامي است ولى چرا من بايد اين حس عشق را نسبت به همجنس خود داشته باشم و در آتش آن بسوزم چرا با نگاه به پسرى كه هميشه اطراف من است (مدرسه)بناي دلم ميلرزد و دست و پاي خودم را گم ميكنم آيا اين همان عشق حقيقي است.
و در رابطه با ميل جنسى اين سوال را دارم كه چرا منى كه به پسران گرايش دارم بايد مدت زيادي از عمرم را ميان آنان سپري كنم,،(مدرسه و ساير مكان ها) و موجب تحريك شدن من هم بشود. مردم عادى به آن شهوتى كه در ذهنشان قرار گرفته است ميرسند و پس از ازدواج لذت ميبرند ولى من كه به زنان گرايش ندارم پس از ازدواج به مشكل برميخورم و در كل هيچگاه نميتوانم غريزه ي جنسي خود را ارضا كنم(غريزه اي كه به مردان است)
لطفاً كمكم كنيد در حساس ترين دوران زندگيم رنج فراوانى ميكشم.