سوال:
بنده به لطف خدا در حوزه علمیه تحصیل میکنم و تقریبا زندگی مان هم همانجا است و به اصطلاح حجره دار هستم.
حدود دو سال پیش احساس کردم یکی از طلبه های با تقوا و درس خوان پایه پایین تر به بنده علاقه زیادی دارد. کم کم این علاقه دو طرفه شد و من در خودم احساس محبت بسیار شدیدی به ایشان کردم لذا متاسفانه بدون مشورت و مصلحت سنجی یکدفعه کاملا قطع رابطه کردم بطوریکه جواب سلام ایشان هم به زور میدادم .
فکر میکردم اینکار باعث تقرب است و این محبت را کم میکند. اما هم باعث دلشکستگی شدید ایشان شد هم حال من بدتر شد و محبت ایشان در دلم شدیدتر.
ولی هیچ‌وقت نشد که دوباره روابطمان درست بشود
ماه های اول که از این ماجرا میگذشت خیلی حال معنوی فوق العاده ای داشتم که تا بحال تجربه نکرده بودم و نماز شبم از آنجا حالت جدی گرفت و با مناجات ها انس پیدا کردم و آن دوران از لحاظ معنوی و ارتباط با خدا بسیار عالی بود. در ثانی این فکر بسیار در درونم رشد کرد که اگر اینچنین به خدا یا امام زمان عج محبت پیدا کنم قطعا خالص میشوم و به درجات عالیه ای میرسم لذا همیشه از خدا تبدیل این محبت را خواستار بودم.
اما از چند ماه بعد این حالات رو به افول رفت شاید دلیلش این بود که کتمانم را از دست دادم و با چند نفر درددل کردم.
الان بعد از دوسال و با وجود اینکه حوزه ام را بخاطر این مسائل عوض کردم باز مشکل دارم و بیاد ایشانم . لطفا راهنمایی بفرمایید چطور این محبت را با محبت خدا عوض کنم و عاشق خدا شوم.
و اینکه برخی عرفا میگویند المجاز قنطرة الحقیقه به چه معناست ؟
بابت طولانی شدن سوال عذر میخواهم
متشکر
التماس دعا