سوال:
سلام علیکم
برادری 17 ساله دارم که بسیار پرخاشگر و لجوج است. اکثر فامیل مومن نیستند. بنده سعی میکنم خشک نباشم، مهربانی کنم ولی بی هیچ دلیلی به من ذهنیت بد دارند بخاطر ایمانم. پدر نداریم.مادر و خانواده مادری که زیاد ارتباط دارند، مبانی اولیه تربیت را نمی دانند و برادر را بسیار لوس کرده اند. اکنون با برادری مواجهم که نسبت به او احساس مسئولیت دارم از طرفی الگوی او شده است افراد بی دین یا بد دین فامیل و دوستان.البته به لطف خدا نمازش را اول وقت میخواند اما بسیار سریع و غلط. حتی نمی شود یک تذکر کوچک با زبان نرم دراین باره به او داد، بلافاصله لج میکند. سایر برنامه های دینی را اصلا شرکت نمیکند. مادرمان بارها شخصیت بنده را جلوی او خراب کرده اند لذا امر بر او مشتبه شده که کارهایش غلط نیست و خلاصه اوضاع بدی داریم. اجدادمان هم ظاهرا یک دین حداقلی داشتند و عداوت اهل بیت نداشتند.
اهل اشک و روضه و توسل هستم به کرم اولیای خدا. بارها بخاطر این وضع التماس خدا کردم هنوز نتیجه اش را مشاهده نمیکنم.
استاد میدانم عالم هستی قاعده قانون دارد و با این اوضاع تربیتی آینده مشخص است اما این را هم میدانم که اهل بیت ع بخواهند میتوانند باذن الله. نمیخواهم این بچه یتیم هم مثل سایر اطرافیان شیرینی محبت امام حسین ع را نچشد. خواهش میکنم راهنمایی فرمایید؟
متشکرم