سوال:
سلام آقای جاودان.من از شما قبلا پرسیدم که هدفی که خدا انسان را برای آن آفریده چیست؟ وشما فرمودید که هدف خود خداست . بنده ی مورد رضایت پروردگار بودن.این حرفی که شما گفتید به من انرژی داد که برای رسیدن به هدف زحمت بکشم ولی نمیدانم که چه شد دوباره نسبت به این هدف بی انگیزه شدم.از حاج آقا پناهیان شنیدم که گفت هدف ملاقات خدا در بهترین حالت است.میدانم که حرف شما و حاج آقا پناهیان درست است ولی چرا دلم را قرص نمیکند؟چرا من را به حرکت وا نمی دارد؟چرا من عشق به هدف و ایمان به هدف را حس نمیکنم؟ممنون از شما