سوال:
سلام علیکم و رحمه الله . استاد گرامی از شما خواهش میکنم به طور ویژه به من کمک کنید. من آدمی هستم که اگر فرض کنید در این 24 سال عمرم مثلا 1 میلیارد کار واجب داشته ام فقط 10 تایش را انجام داده ام و از طرفی از کودکی تمایلات شدید عارفانه نیز داشته ام و میل به عرفان و صعود به مراتب بالا انجام این وظایف را در نظرم حقیر نموده است. عاقبت میلش را کم کردم تا بتوانم روی کاری که خدا میخواهد متمرکز شوم نه مستحبات .اما بعد از مدتی متوجه شدم اصلا انگیزه ای برای معنویات دیگر ندارم من به شوق خدا تکیه داشتم حالتی مانند چون که صد آید نود هم پیش ماست بود و وقتی آن صد رفت فکر میکردم به قدر نیازم شوق بماند اما همه اش رفت!چیکار کنم که پا از گلیمم فراتر نذارم و هوسهای عرفانی - شیطانی ام را نابود کنم و روی وظیفه اولی ام متمرکز شم بدون تشویش خاطر؟