پاسخ به سوال در مورد مسائل عبادی
سوال:
به نام خدا
سلام و خسته نباشيد
من چند وقتي هست توي يك مرحله گير كردم
شرح حال من اينه كه
هر روز در جنگ با نفس هستم
ولي مشكل اينجاست كه روزايي كه چند سري اون منو شكست ميده و چند سري من اونو شكست ميدم همه چي خوبه.در نماز شب توبه و رازو نياز با خدا دارم و يك حس پشيماني.
اما با كلي توكل به خدا و كلي تلاش يك روز رو هي من نفسو شكست ميدم ،هر چي ميخواد من نميخوام
هر چي ميگه
من ميگم نه
و كلا ردش ميكنم
اما بعد يه نصف روز كه اينكارو ميكنم
از درون تهي ميشم
پوچ پوچ ميشم
نه درونم خدا و نه نفس هست ديگه خاليه خالي ميشم
حس بلاتكليفي ميكنم
اصلا نميدونم خوبه بده
و ه
چون ديگه به خدا وصل نيستم(منظورم اينه در درونم حسش نميكنم ديگه) هي تحليل ميرم در نصف روز ديگه و بالاخره يه اشتباهي ميكنم و همه چي خراب ميشه. مثلا با پدر و مادر تندي نشون ميدم
يا بادوستان مثل گذشته ميشيم(مسخره بازي در مياريم و عمرو تلف ميكنيم)
و از اين قبيل چيزا
يا
ممنون ميشم كمكم كنيد

پاسخ:

حجت الاسلام و المسلمین جاودان فرمودند : سلام علیکم و رحمة الله ،

در هر صورت مقصود روزي است كه از اشتباه خالي باشد و مهم اين است كه اين روز و اين گونه روز ها پيوسته باشد اگر بتوانيد اينگونه روزها را  پيوسته كنيد به مقصد رسيده ايد البته رفته رفته حالات روحي و احساسات شما هم نظم خواهد يافت و از پوچي نجات مي يابيد با توسل مداوم سعي كنيد روزهاي بي اشتباه پي در پي بشود و در اين صورت همه چيز درست مي شود.

ارتباط با ما
[کد امنیتی جدید]
چندرسانه‌ای