اَعوذُ بالله مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم. بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم. الحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمین وَ لا حَولَ وَ لا قُوَهَ إلّا بالله العَلیِّ العَظیم وَ الصَّلاه وَ السَّلامَ عَلی سَیِّدِنا وَ نَبیِّنا خاتَمِ الأنبیاءِ وَ المُرسَلین أبِی القاسِمِ مُحمَّد (اللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمَّد وَ آلِ مُحمَّد و عَجِّل فَرَجَهُم) وَ عَلی آلِهِ الطَّیِبینَ الطّاهِرینَ المَعصومین سِیَّما بَقیهِ اللهِ فِی العالَمین أرواحُنا وَ أرواحُ العالَمینَ لِتُرابِ المَقدَمِهِ الفِداه وَ لَعنَهُ اللهُ عَلی أعدائِهِم أجمَعین من الآن إلی قیام یَومِ الدّین

اَعوذُ بالله مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم. بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم. وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ* وَطُورِ سِينِينَ* وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ* لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ [1-4 تین]. چند تا قسم خوردند. خدای متعال چند بار قسم خورد. بعد فرمود لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ. ما انسان را در بهترین ساختمان خلق کرده ایم. ببینید ماشین را برای اینکه بتواند یک جمعیتی را، یک باری را، یک چند نفری را سوار کند و به یک جایی برساند، ساخته اند. اگر گفتند این بهترین ماشین است، برای این کار بهترین است. دیگر نمی توان مثلا فرض کن از آن سرمایش گرفت. مثلا. مثلا نمی شود پرواز نتیجه گرفت. اگر هواپیما را گفتند این بهترین هواپیماست، باز از آن حرکت و جا به جایی در آسمان انتظار دارند. حالا می فرماید که لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ. انسان را در بهترین ساختمان خلق کرده ایم. برای چه؟ وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ [56ذاریات]. من انس و جن را خلق نکردم مگر اینکه مرا بندگی کنند. این بندگی من. می گویند در این آیه دوتا انحصار هست. یکی اینکه من را بندگی کنند. غیر من را بندگی نکنند. یکی اینکه فقط بندگی کنند. هیچ کار دیگری غیر از بندگی نکنند. این توانایی در این ساختمان وجود دارد. لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ. این توانایی در این ساختمان وجود دارد که بتواند خدا را بندگی کند. نه غیر خدا را. در هیچ جا غیر خدا را بندگی نکند. و جز بندگی هیچ کار دیگری نکند. انحصار هدف. هدف انحصاری. دوتا انحصار. انحصار فقط خدا را بندگی کردن نه غیر خدا را. یکی اینکه جز بندگی کار دیگری نکردن. این توانایی در این ساختمان نهاده شده است. از این ساختمان این انتظار وجود دارد که ... خب. من باید یک مدیریت کنم. یعنی یک انسان باید هم کارهایش را مدیریت کند، هم کار بکند. هم کار بکند هم کارهایش را مدیریت کند تا به آنجا برسد. اولین کاری که از این ساختمان انتظار می رود، این است که گناه نکند. اگر این انتظار خلقت را از خودش برآورده کرد، مدیریت امورش را به دست خدای متعال سپرده است. اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنوا [257 بقره]. این خدا ولی و مدیر همه چیز زندگانی و رفتار و همه چیز کسانی است که ایمان آورده اند. کسی که ایمان آورده است گناه نمی کند. خاصیت ایمان است که نمی گذارد شخص گناه کند. اگر چشم مومن باشد، به نامحرم نگاه نمی کند. اگر گوش مومن باشد، گوش به موسیقی یا غیبت یا تهمت نمی دهد. اگر دست مومن باشد، با نامحرم دست نمی دهد. به مال مردم دست نمی زند. به هیچ گناهی دست دراز نمی کند. اگر مومن باشد. روایت داریم که می گویند وقتی که شخص گناه می کند، در آن حالت ایمان ندارد. ایمان از او سلب شده. در حال گناه ایمان از او سلب شده. اگر چشم دارد گناه می کند، ایمان از این چشم سلب شده. در این لحظه. خب وقتی ایمان باشد، گناه نیست. خب. اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنوا. پس الَّذينَ آمَنوا یعنی کسانی که گناه نمی کنند. کسانی که هیچ گناه نمی کنند، خدای متعال مدیریت همه امورشان را به دست دارد. اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنوا. ثمره اش هم این است که او را از ظلمات به نور می برد و می رساند. هر گناهی یک ظلمت است. هر بدی یک ظلمت است. از اینها بیرون می آورد. خدای متعال دائما دارد در مدیریتی که باید برای امور شخص مومن بکند، او را از ظلمات به سوی نور بیرون می برد. یعنی اگر مثلا در دلش اندکی احساس حسادت می کند، این یک ظلمت است. او باید از این ظلمت بیرون برود. با عملی که ولایت الهی را می آورد. مستدام می دارد. یعنی گناه نکردن. عملی که ولایت الهی را می آورد و مستدام می دارد. این گناه نکردن است. اگر گناه نکند، ببینید اگر اندکی در دلش احساس حسادت کرد، خدای متعال عهده دار است که او را از این ظلمت حسادت بیرون ببرد و بیرون می برد. از هر ظلمت دیگری. ظلمت اعتقادی برطرف می شود. اگر شک و شبهه دارد برطرف می شود. یک فکرهای بد دارد. برطرف می شود. به برکت ولایت الهی، یعنی مدیریت الهی درمورد رفتار و اعمال و همه چیز این شخص مومن. فقط ببینید وظیفه ما و آن کاری که از ما برمی آید این است که از گناه پرهیز کنیم. به طور جدی از گناه پرهیز کنیم. و برای اینکه بتوانیم از گناه پرهیز کنیم، شما اگر بتوانی خوراکت را تنظیم کنی، همینطوری نخوری، هرچه پیش آمد نخوری، با حساب و کتاب چیز بخوری، غذا بخوری، با حساب و کتاب غذا بخوری، روی حساب و کتاب، این یکی از عواملی است که آدم بتواند از پس هوای نفسش بربیاید و گناه بر او غلبه نکند. یکی از راه ها این است که راه خوراک خودش را تنظیم کند. خوراک خودش را به اندازه نگاه دارد. بیشتر نخورد. از هرجایی چیزی نخورد. پاک و حلال بخورد. پاک و حلال بخورد. به اندازه بخورد. بیشتر از اندازه نخورد. یکی از راه های جلوگیری از گناه است. آدمی که غذایش را با حساب و کتاب می خورد، می تواند از گناه پرهیز کند. یکی از عوامل دیگری که آدم بتواند از گناه پرهیز کند این است که نمازش را درست بخواند. اول وقت بخواند. این عامل بزرگ است. قرآن می فرماید دیگر. آیه اش چیست؟ کسی که نماز درست بخواند، نمازش او را از فحشا و منکر باز می دارد. باز می دارد. نماز در او یک قدرتی ایجاد می کند که می تواند گناه نکند. می تواند گناه نکند. به برکت نماز. نماز یک چنین خاصیتی دارد. مرحله اول عرض کردیم اگر غذایش را منظم کند، با حساب باشد. مقدار غذایی که می خورد. نوع غذایی که می خورد. جایی که غذا می خورد. همه اینها حساب و کتاب داشته باشد. اگر غذا حساب و کتاب داشته باشد، خدای متعال بخش بزرگی از گناهانش را کمک می کند. و وقتی نمازش را درست بخواند، نمازش را درست بخواند، اول وقت بخواند، بخش دیگری از گناهان را از او دور می کند. نماز گناه را از او دور می کند. تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ [45 عنکبوت] برای آدم سد می گذارد. برای گناه سد درست می کند. خب اگر شما نمازت را درست خواندی، غذایت پاک و حلال و درست بود، به گناه نکردن می رسی. وقتی که به گناه نکردن رسیدی، اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنوا. آن ولایت الهی درموردت اعمال می شود. ببینید دوتا مقدمه. غذای پاک و حلال و به اندازه. ثانیا نماز. اگر نماز درست شود، آن ولایت الهی درمورد انسان اجرا می شود. اگر ولایت اجرا شود، این به آن هدفی که لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ، [می رسد]. برای این ساختمان که بهترین ساختمان در عالم است، از فرشتگان هم برتر است، این ساختمان، ساختمانی است که از فرشته برتر است، با ولایتی که خدای تبارک و تعالی درمورد او اعمال می کند، به آنجایی که باید برسد، می رسد. اگر این پی بگیرد، ببینید پی بگیرد. ترک گناه را پی بگیرد. ترک گناه را به طور جدی پی بگیرد. آن ولایت الهی درموردش اعمال می شود و او را به مقصد خلقت انسانی که ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ، به آنجا می رساند. یعنی به بزرگ ترین خوشبختی ممکن. بزرگ ترین خوشبختی ممکن برای انسان این است که به این هدف برسد. ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ. اگر به این لِيَعْبُدُونِ برسد، بزرگ ترین خوشبختی ممکن برایش حاصل می شود. این خوشبختی از همین دنیا برایش شروع می شود. مهمش این است. بهشت کسی که به اینجا رسیده است و آن خوشبختی بی نهایت، از همین دنیا شروع می شود. نمی گذارند برای بعد از مرگش. خوشبختی را از همین دنیا برایش شروع می کنند. همه اش مبتنی بر این است که شخص گناه نکند. اگر به طور جدی گناه نکند، گناه را بشناسد. ببینید گناه را بشناسد. بپرسد. سوال کند. مطالعه کند. گناه را بشناسد و گناه را ترک کند، این بزرگ ترین خوشبختی ممکن برای انسان است که برایش انتظار می کشد. به اندازه همتی که در ترک گناه دارد، به اندازه همتی که در ترک گناه دارد، آن خوشبختی برایش حاصل می شود.

السلام علیک یا ابا عبدالله وَ عَلَی الاَرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ. اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

گفته اند یک فریاد کشید. پدرش را به کمک خواست. یک فریاد کشید. گفته اند فریاد آخر این بود که یا فِضَّهُ خُذِینِی. فضه به دادم برس. بچه ام کشته شده. بچه ام سقط شد. به دادم برس. فضه آمده به داد خانمش برسد. روز عاشورا هم یک بچه ای شش ماهه. این بچه شش ماهه بود و جنین بود. آن بچه متولد شده بود و شش ماهش بود. شاید پدرش او را به میدان آورده بود که به مردم نشان بدهد. أما تَرَونَهُ کَیفَ یَتَلَظّی عَطَشا. مشاهده نمی کنید و نگاه نمی کنید ببینید که این بچه دارد از تشنگی پرپر می زند؟ دارد جان می دهد. فَبَینَ ما هُوَ یُخاطِبَهُم. هنوز داشت با مردم صحبت می کرد. إذ رَماهُ حَرمَلَهِ بنِ کاهِلِ الأسَدی. حرمله تیری در چله کمان گذاشت و گلوی نازک علی را هدف گرفت. سر در یک دست پدر و بدن در یک دست پدر. سر و بدن از هم جدا شد. ضَبَحُوهُ. او را ضبحش کردند. یعنی سر را از تن جدا کردند. و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم. اللهم انا نسئلک و ندعوک باسمک الاعظم الاعظم یا الله... هفت مرتبه یا ارحم الراحمین... امر فرج و ظهور ولی ات را اصلاح بفرما. در ظهور و فرجش تعجیل و تسهیل بفرما. در ظهور و فرجش تعجیل و تسهیل بفرما. موانع و مشکلات فرجش را برطرف بفرما. قلب مبارکش را به فرجش شادمان بفرما. قلب دوستانش را به فرجش شادمان بفرما. به فرجش مشکلات عالم را حل بفرما. نظر مرحمت و عنایت و احسانش را نسبت به ما، نسبت به شهر ما و مردم شهر ما و کشور ما و رهبر ما مستدام بدار. قلب مبارکش را از رفتار و اعمال و اخلاق و همه چیز ما راضی و خشنود بفرما. ما را لحظه و کمتر از لحظه ای به خودمان وامگذار. لحظه و کمتر از لحظه ای ما را به خودمان وامگذار. فرداهای عمر ما را بهتر از گذشته های عمر ما قرار بده. همه چیز ما را مورد رضایت خودت قرار بده. نگاه ما، سخن ما، گوش دادن ما، فکر کردن ما، غذا خوردن ما، راه رفتن ما، نشستن ما، همه چیز ما را مورد رضایت خاطر ولی ات قرار بده. به احسان و کرمت ایشان را از ما راضی و خشنود بفرما. بلا را از کشور ما دور بفرما. این بلاهای تازه را، از کشور ما دفع و رفع بفرما. دفع و رفع بفرما. امنیت، عافیت، وسعت رزق، خیر و برکت بر کشور ما و بر همه عالم اسلام نازل بفرما. فراوان بفرما. اموات ما، ذوی الحقوق ما، پدر و مادرهای ما، معلمین و اساتید ما، کسانی که در این حسینیه آمده اند و الان از دنیا رفته اند غریق بهار رحمت، مغفرت ورضایت خودت قرار بده. مریض های اهل اسلام، مریض های مردم کشور ما، مریض های کرونایی کشور ما، مریض های منظور نظر جمعیت ما، مریض های حاضر در مجلس ما را شفای عاجل و کامل و خیر مرحمت بفرما. مرحمت بفرما. مرحمت بفرما. جمع ما را مریض و مریض دار قرار نده. توفیق ترک معصیت، ترک اخلاق بد به همه ما فراوان مرحمت بفرما. از گناهان ما و گناهان گذشتگان ما درگذر. زیارت عتبات عالیات، به تکرار، به تکرار و به عافیت کامل، به عافیت کامل نصیب همه ما بفرما. این مجلس ما را آخرین مجلس عزاداری ما قرار مده. به جاه محمد و آله. رب صل علی محمد و آله.