سوال:
باسلام خدمت شما بزرگوار
من 12سال است که ازدواج کردم. با یکی از افراد فامیل که مادرشان اصرار به ازدواج ما داشتند. من تک دختر با دو برادر و همسرم تک پسر با دوخواهر هستند. اشتباه من وخانواده ام سهل گرفتن امر ازدواج بود. مادر همسرم از همان ابتدا سر ناسازگاری برداشتن ایشون با توجه به پیشینه خانوادگی با افراد زیادی مشاجره و قهر داشتند و ما باید به این مسئله اهمیت میدادیم. در طول این ده سال من رفتارهای بد بسیاری از مادر همسرم دیدم از تهمت دزدی در جمع و بردن آبروی من که با سرزنش همه روبرو شد وباعث قطع رابطه من با او شد مدت نه ماه که با اصرار پدر همسرم وبقیه که فلانی پشیمان شده و.... برگشتم. ایشان هیچوقت عذرخواهی نکردند و بین من و او خداوند حاکم خواهد بود وتهمت های دیگر که من را باعث خیلی موارد میدانستند در حالی که خدا شاهد است غیر از این بوده. حتی بابت روسری و حجابم مقابل نامحرم در جمع به من گوشه کنایه میزنند. تمام این سالها من با مدارا و محبت سعی در جلب محبت ایشان کردم اما نشد. با تمام دلشکستگی که از ایشان نصیبم شده بود همه تلاشم را کردم که مبادا باعث دوری یگانه پسر از والدینش شوم. همه افراد فامیل حتی خانواده همسرم برای من احترام زیادی قائل هستن غیر از ایشان.ودر آخر که کاملا به زبان انزجار از من را به زبان آورده است. با توجه به اینکه من مادر یک پسر 4ساله هستم و این اندازه تحقیر و تهمت را مناسب شان مادری ام نمیدانم وتمام این سالها برای رضای خدا تحمل وتلاش کافی را کردم. تصمیم به قطع رابطه با ایشان کرده ام اما همیشه همسرم را به ادامه ارتباط و خدمت به پدر ومادرش تشویق میکنم. بزرگوار از شما تقاضای راهنمایی و کمک دارم.