سوال:
سلام.درخانواده ای پرتنش وپدر عصبی بزرگ شدم برا همین زود ازدواج کردم.بااینکه سختی ها وکمبودهای عاطفی زیاد بود،اوایل همسرم رودوست داشتم.چندین بار دچار افسردگی شدم.تااینکه خیلی باخدا انس گرفتم.به یکباره افت کردم به حدی که در همه چی دچار ترس وشک وتردیدم.شدیدا ناامیدم بحدی که کفر میگم گریه میکنم بحال خودم که چرا چنین افکاری از زبانم بیرون میاد.خیلی حالم بده.بچه کوچک دارم وباردارم، دوساله کنار همسرم نخوابیدم.ازایشون هم بسیار سردم.چندساله تو خونمون مدام دعوا وجدل هست بین پدر وپسر نوجوانم.ارزوی مرگ دارم