پاسخ به سوال در مورد مسائل قرآنی
سوال:
با توجه به آیات متعدد قرآن چگونه مومنان را به شفاعت غیر خدا وعده میدهید .ایا این شرک به خدا نیست؟ الله الذي خلق السماوات والارض وما بينهما في سته ايام ثم استوي علي العرش ما لكم من دونه من ولي ولا شفيع افلا تتذكرون انذر به الذين يخافون ان يحشروا الي ربهم ليس لهم من دونه ولي ولا شفيع لعلهم يتقون وانذرهم يوم الآزفه اذ القلوب لدي الحناجر كاظمين ما للظالمين من حميم ولا شفيع يطاع وذر الذين اتخذوا دينهم لعبا ولهوا وغرتهم الحياه الدنيا وذكر به ان تبسل نفس بما كسبت ليس لها من دون الله ولي ولا شفيع وان تعدل كل عدل لا يوخذ منها اوليك الذين ابسلوا بما كسبوا لهم شراب من حميم وعذاب اليم بما كانوا يكفرون

پاسخ:
حجت الاسلام و المسلمین جاودان فرمودند: سلام علیکم و رحمة الله، شما باید مسلمان باشید مسلمان وقتی سخن می گوید یا نامه می نویسد سلام می کند یا می نویسد. چگونه قرآن را نخوانده و جوانب آن را ندانسته می توانید حکم دینی کنید و مثلاً از توحید و شرک که از اصولی ترین اساس های قرآن و اسلام است حرف بزنید. آیا در مسئله شفاعت همین دو سه آیه که ذکر کرده اید وجود دارد. برای فهم نظرات قرآن باید همۀ آیاتی که از مسئله مورد بحث سخن می گوید در کنار هم مورد ملاحظه قرار گیرد این چند آیه که شما آورده اید تنها از یک بخش از بحث شفاعت قرآن سخن می گوید. در واقع بحث شفاعت در قرآن حلقات متعدد دارد.
در حلقۀ اول از این سخن بمیان می آید که اصولاً شفاعت وجود ندارد. از جمله آیه شریفۀ :" مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لاَّ بَيْعٌ فِيهِ وَلاَ خُلَّةٌ وَلاَ شَفَاعَةٌ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ " 254 بقره
دسته دوم آیاتی هستند که شفاعت را منحصراً می پذیرد اما آن را ملک و مال خدای متعال می داند: "قُل لِّلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا" زمر 44 - همه شفاعت ها مال خدا است و از جملۀ این دسته آیاتی هستند که شما آورده اید : " ليس لهم من دونه ولي ولا شفيع " یا " ما لكم من دونه من ولي ولا شفيع " و " ليس لها من دون الله ولي ولا شفيع "
در دسته سوم از شفاعت دیگران آن هم با اذن الهی سخن می گوید، از جمله: " مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ " بقره 255 " لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ " طه 109 و سبا 23 در واقع آیه شریفه اصل شفاعت را مسلم گرفته و بعد از اینکه شفاعت بدون اذن ممکن نیست سخن می گوید.
در آیات دیگر از شرائط شفاعت کننده و شفاعت شونده سخن می گوید: شفاعت کنندگان کسانی هستند که خدای متعال به سخن گفتن آن ها راضی باشد؛ " يَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا " طه 109 - و علاوه بر آن کسی می تواند شفاعت کند که به دین حق اعتقاد داشته و شهادت بدهد و از اعمال شفاعت شوندگان آگاه باشد ، " وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ " زخرف 86 ، " لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا " نباء 38 - در قیامت کسی سخن نمی گوید و شفاعت نمی کند مگر اینکه اذن سخن گفتن داشته و درست سخن بگوید و حلقۀ آخر شرائط کسانی است که شفاعت می شوند.
ارتباط با ما
[کد امنیتی جدید]
چندرسانه‌ای