سوال:
سلام و خداقوت
در کودکی شر و بهانه‌جو بودم. همش دلم میخاست به منزل اقوام یا روستای پدری برم. خیلی تحمل در خانه بودنو نداشتم. شاید چون بین همسایه ها دوستی همسن نداشتم. وقتی به خانه می آمدم خیلی جمله باز این اومد رو شنیدم. مادرم اهل محبت هست اما گاهی حرفهایی میزد که تاثیرش رو الان میبینم. الان هیچ محبتی رو باور ندارم. بدبین شدم.متاسفانه حتی در مورد اهل بیت هم محبتشونو باور ندارم. همش حس میکنم همه جا اضافیم. مادرم میگه تو چرا اینقدر بدبینی؟ جوابی ندارم. چکار کنم که محبت خدا و اهل بیت رو باور کنم؟