با سلام خدمت استاد.
بنده مدتی است بافردی یک سال از خود کوچکتر دوست شده ام.هدفم اول رفاقت کردن الهی و خدایی بود و در مرحله بعد پر کردن جای خالی خواهر و برادر(چون من تک فرزند هستم).من شدیدا خلاء نبود خواهر برادر را حس میکنم و مرا اذیت میکند.
اخیرا این دوست من با افراد دیگری رفیق شده که آنها از دوستان صمیمی من هستند و مرا درک نمیکنند.من ناراحت و خشمگین میشوم وقتی که میبینم این فرد با بقیه از من صمیمی تر است و به آنها ابراز محبت میکند و همین باعث شده من با آن افراد قطع رابطه کنم.چون هر چقدر به آنها گفتم من فلانم و فلان درک نکردند.(در ضمن ما عهد اخوت هم با هم خوانده ایم که متاسفانه ایشان با آن دو نفر دوست من هم رفتند و عهد اخوت خوانده اند)
حاج آقا لطفا راهنمایی ام کنید.
حجت الاسلام و المسلمین جاودان فرمودند:
سلام علیکم و رحمة الله
شما مسئله این رفاقت را خیلی مهم تر از آن چه باید باشد حساب کرده اید . آن شخص رفیق شما بود نه معشوق که برای اینکه کس دیگری را هم پیدا کرده به غیرت شما برخورد کند و با چند رفیق قدیمی بهم بزنید. به یک رفاقت معقول برگردید قهر و دعوا راه نیاندازید . در طول زمان مسائل کم رنگ تر می شود و انشاءالله مشکلات حل می شود. آنقدر رفیق و دوست می آید و می رود و فراموش می شود که شاید نتوان شماره کرد.