أعوذ بِاللهِ مِن الشَّیطانِ الرَّجیم. بِسم اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم. الحَمدُ للهِ رَبِّ العالَمین وَ لا حَولَ وَ لا قوّهَ إلا بالله العَلیِّ العَظیم وَ الصَّلاة وَ السَّلام عَلی سَیِّدِنا وَ نبیّنا خاتم الأنبیاء وَ المُرسَلین أبِی القاسِم مُحمَّد وَ عَلی آلِهِ الطـّیبینَ الطاهِرینَ المَعصومین سِیَّما بَقیة اللهِ فی الأرَضین أرواحُنا وَ أرواحُ العالَمینَ لِترابِ مَقدَمِهِ الفِداء وَ لَعنَة الله عَلی أعدائِهِم أجمَعین إلی یَوم الدّین

می خواهم یک بحث های درمورد قیامت عرض کنم. ربطش هم این است که بعد از اینکه انسان ده ساعت گریه کرد این حرف ها را بشنود. یکی از اسماء قیامت یوم الحق است. می گویند یوم به معنای ظهور است. یعنی در قیامت حق ظهور می کند. آنچه حق و حقیقت است در قیامت ظهور می کند. شاید اینجا در خفای تام است. اما آنجا ظهور می کند. حق ظهور می کند یعنی چه؟ حرف خیلی بزرگی است. ان شاء الله ذره ذره به آن می رسیم. در آیه 25 سوره مبارکه نور می فرماید: يَوْمَئِذٍ يُوَفِّيهِمُ اللَّهُ دِينَهُمُ الْحَقَّ وَيَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ امروز جزای حق شان به دست آنها داده می شود و به آنها می رسد. روز قیامت هرکس به جزای حق خودش می رسد. این جزا یک ذره کم ندارد و یک ذره زیاد هم ندارد. کاملا حق است. طبق عدل تام است. طبق عدل کامل است. وَيَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ آن روز می دانند که خدای تبارک و تعالی حق آشکار است. حرف خیلی بزرگی است. عجله نفرمایید. دین را به معنای جزا گرفتیم. مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ در آیه 4 سوره مبارکه فاتحه به معنای مالک روز جزاست. دین به معنای جزا آمده. ممکن است دین را به معنای دین بگیریم. فرمودند امروز حق دین و دین حق کاملا به دست می رسد. حقانیت دین به تمامی و صد در صد آشکار می شود. امروز به یک قسمتی دین عمل می کنیم و خدایی نکرده یک قسمتی را عمل نمی کنیم. یک قسمت اخلاقی را عمل نمی کنیم. یک دستور عملی را عمل می کنیم. گاهی با شک عمل می کنیم و گاهی یقین داریم اما یقین مان کامل نسیت. هزار جور است. آنجا حقانیت دین به طور کامل برای ما آشکار می شود. این مورد اول. از آن مهم تر وَيَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ امروز می دانند. یک چیزی را که می دانستند اما غفلت این دانستنی را از آنها گرفته بود. همه می دانستند. همه خدا را می شناختند. نمی دانستند می دانند. این نمی دانستند می دانند تبدیل می شود به اینکه می دانند که می دانند. وَيَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ خدای تبارک و تعالی حق آشکار است. آشکار است. اینجا هم آشکار بوده. ما می دیدیم. نمی فهمیدیم. نظیر این را درمورد قیامت داریم. قیامت آشکار است. حساب هست. قیامت آشکار است. من در غفلت هستم. همه اش قرآنی عرض می کنیم ها. قیامت آشکار است. حساب آشکار است. من در غفلت هستم. غفلت به چه معناست؟ من معمولا اینگونه مثال عرض می کردم. این عینک به چشم من است و من دارم دنبال عینکم می گردم. گاهی برای خود بنده اتفاق افتاده. عینک به چشم من است. جلوی چشمم است. اما دارم دنبال عینکم می گردم. می گویند قیامت اینگونه برای شما آشکار است. اما غفلت نمی گذارد. کاری که در قیامت اتفاق می افتد این است که این پرده غفلت را برمی دارند. پرده غفلت متعلق به شماست نه اینکه آن پنهان باشد. آن آشکار است. امروزه آشکار است و هر روز آشکار است. خدای تبارک و تعالی امروز آشکار است و هر روز آشکار است. غفلت نمی گذارد من او را ببینم. قرآن می فرماید که هر سو نگاه کنی، آن سو روی حق است. به هر سو نگاه کنی، آن سو روی حق است. من این روی حق را نمی بینم. غفلت نمی گذارد. من قیامت را نمی بینم. غفلت نمی گذارد. این غفلت در قیامت برداشته می شود. من حقانیت قیامت و خدای تبارک و تعالی را می بینم. وَيَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ. آن روز دیگر می دانند. آن روز دیگر غفلت نیست. خاصیت قیامت این است که غفلت برداشته شده. آن روز می دانند که أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ خدای تبارک و تعالی حق آشکار است. حق آشکار. آن وقت تازه آدم می فهمد که یک عمر گیج بوده. خب. در آیه 39 سوره مبارکه نباء می فرماید: ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ قیامت روز حق است. گفته اند یعنی روز آشکاری حق است. حق به تمامی آشکار می شود. حالا روزهای بعد هم می خوانیم و متوجه می شویم که آن روز چه چیزهایی برای ما آشکار می شود. همه سوره یس را بلد هستید. در آیه 32 سوره مبارکه یس می فرماید: وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ. یعنی و إن کلٌ واحدٌ همه، تک تک. همه آدم هایی که به این جهان آمدند و رفتند نزد ما جمع می شوند. در قیامت به نزد ما می آیند. می آیند پیش ما. در آیه 51 سوره مبارکه یس می فرماید: وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ در صور دمیده می شود. آنچه که واقعیت قیامت است اتفاق می افتد. واقعیت قیامت چیست؟ در صور دمیده می شود فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ اینها از قبرها بیرون می آیند و با سرعت به سوی پروردگارشان می روند. باید بروند نزد پروردگارشان. آن آیه می گفت لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ. نزد ما جمع می شوند. همه می آیند نزد ما. دومرتبه در آیه 53 می فرماید: إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ نفخه صور فقط یک فریاد است. ناگهان می بینی همه آدمیان نزد ما حاضر هستند. همه به نزد خدا می روند. آقا این خیلی مهم است. شاید مهم ترین حادثه قیامت همین حادثه است. ما که تمام عمر با چشم بسته زندگی می کردیم چشم مان را باز می کنند. عرض کردیم که پرده ها را برکنار می کنند. اینها خیلی گران تمام می شود. اگر چشم آدم اینجا باز شده باشد، خوشا به حالش. اگر نشده باشد، چشم بخواهد باز شود گران تمام می شود. آدم می خواهد تمام حق را ببیند. پادشاهی خدای متعال در قیامت دیده می شود. حالا روزهای بعد عرض می کنم. پادشاهی. مگر پادشاهی مانند این پادشاهی هاست؟ یک پادشاهی ازلی و ابدی و بی نهایت. من نمی دانم بی نهایت یعنی چه. برای اولین بار با بی نهایت روبرو می شوم. اما یک کلمه عرض می کنم. اگر من بی گناه به آن عالم رفتم، اگر بی ظلم به آن عالم رفتم، ظلم نداشتم، خب آدم که معصوم نیست. خب اگر یک ظلمی کردم، جبران کردم. خب اگر جبران کردی، دیگر نداری. این ظلم در نامه عملت نیست. پاک شد. اگر من گناه کردم، خب من گناه را جبران کرده ام. هر گناهی راه جبران دارد دیگر. اگر من جبران کردم، خب بی گناه از این عالم رفتم. کسی که بی گناه از این عالم رفت، در قیامت هیچ مشکلی برایش نخواهد بود. این مهم است ها. قیامت خیلی بزرگ است. حادثه قیامت خیلی بزرگ است. خیلی بزرگ است. حضرت عزرائیل محضر رسول خدا درمورد چیستی مرگ توضیح داد. ایشان فرمود خیلی برزگ است. جبرئیل و عزرائیل محضر رسول خدا بودند. جبرئیل محضر رسول خدا درس پس داد. فرمود آنچه که بعد از مرگ است بزرگ تر است. حوادث بعد از مرگ خیلی بزرگ تر است. مرگ اولین قدم است. بعدی هایش بزرگ تر است. آقا همه اینها با بی گناهی و بدون ظلم از این دنیا رفتن حل می شود هیچ مشکلی برای کسی که هیچ ظلمی ندارد، وجود نخواهد داشت. من گناه که بکنم، یا به شما ظلم کرده ام یا به خودم ظلم کرده ام دیگر. اگر گناه شخصی باشد به خودم ظلم کرده ام و اگر گناهی باشد که طرف مقابل دارد، به دیگری ظلم کرده ام. اگر مشکل این ظلم ها را حل کنم و جبران کنم، توبه یعنی جبران؛ اگر گناهم را جبران کنم به هیچ مشکلی برنمی خورم. هیچ مشکلی. در حساب هیچ مشکلی نداری. در مرگ هیچ مشکلی نداری. در سوال و جواب داخل قبر هیچ مشکلی نداری. فشار قبر نداری. حسابت به سهولت است. مطابق آیه 8 سوره مبارکه انشقاق حِسَابًا يَسِيرًا خواهد بود و حساب یسیر خواهی داشت. بعد هم یک سره به بهشت می روی. ما هر مشکلی داریم از گناه ماست. هیچ مشکل دیگری وجود ندارد. خدا برای آدم مشکل درست می کند؟ خدا که مشکل درست نمی کند. هیچ ظلم نمی کند. هیچ. یک ذره. سر سوزنی. اگر من به خودم ظلم نکردم، پس هیچ مشکلی وجود ندارد. شما همه اش در امن و امان خواهی بود. سراسر عمر آینده شما. عرضم تمام شد. هر شب یک ذره عرض می کنم. حرف خیلی بزرگ است و بنده هم توانایی عرضش را ندارم. شاید اصلا همه حرف گفتنی نیست. همین مقداری که می توانیم عرض کنیم، عرض می کنیم.