سوال:
سلام.سه سال است ازدواج کرده و پسر 1/5ساله دارم.همسرم حساس و نسبت به خانواده‌ام ایرادگیر است.به مرور رابطه خودش رو قطع کرده و مدتی من را نیز محروم کرد و حال میگوید بچه را نباید ببری.مادرش سابقه مشکل روحی روانی داشته(من بعدها فهمیدم)واز هر کارم شر میسازد وبعد از مدتی معذرت خواهی من تمام میشود.حاضر به مشاوره یا صحبت با بزرگترها نیست.تهدید به طلاق و گرفتن بچه و کتک.من همواره از حقوق و نیازهای خود گذشته‌ام که زندگی حفظ شود.دنبال راه صبر و ماندن هستم.ایا کار من خداپسندانه است؟ ضمنا متشرع و مذهبی هستیم