قال الصّادق علیه السّلام لِحَفص بن غیاث:

یَاحَفص! مَا مَنزلَة الدّنیا مِن نفسِی إلا بمَنزلَة المَیتة إذ اضطرَرتُ إلیها أکلتُ مِنها

ياحفص! فاز واللهِ الأبرار أتدری مَن هُم؟ هُم الذین لایُؤذونَ الذّر

کَفی بخشیَةِاللهِ عِلماً و کفی بالإغترار جهلاً. إنّهُ یُغفرُ للجاهِل سَبعون ذنباً قبلَ أن یُغفرَ للعالِم ذنبٌ واحد.

مَن تعَلّمَ و علّمَ و عَمِلَ بماعَلِم دُعِیَ فی مَلکوتِ السّماء عظیماً

حضرت صادق علیه السلام به حفص بن غیاث فرمود:

ای حفص! دنیا برای من به منزله ی مُردار است که هرگاه که ناچار میشوم از آن میخورم

ای حفص! به خدا قسم که ابرار رستگار شدند. آیا میدانی که ابرار کیانند؟ ابرار کسانی هستند که ذره ای اذیت نکرده باشند

اگر کسی از خدا ترسید همین کافی است که او عالم باشد و هرکس مغرور شود و از خدا نترسد همین کافی است که او جاهل باشد. بدرستی که هفتاد گناه از جاهل آمرزیده میشود قبل از این که از عالم یک گناه آمرزیده شود.

هركس كه علم بياموزد و به ديگران نيز ياد بدهد و به آنچه آموخته نيز عمل كند در ملكوت آسمانها از او به بزرگي ياد ميشود.