سوال:
سلام.من یک دختر 20 ساله مذهبی دانشجو هستم.بچه دوم خانواده هستم.برادری 22 ساله دارم.من و برادرم و مادرم شخصیت های برون گرایی داریم.اما پدرم به شدت درونگراست.و این در روابط خانوادگی ما بسیار مشکل ساز بوده است.حال ما در سن جوانی، مانند همه جوانان دوست و رفیق هایی داریم.اما پدرم به دلیل همین نوع شخصیت،از دوران کودکی،حتی یک دوست و رفیق هم ندارد.به همین دلیل بسیار وابسته و حساس به خانواده است.و خب طبیعتا درکی از رابطه ما با رفقایمان ندارد و فکر میکند ادم باید همه لحظات خوشش با خانواده باشد.چه کنیم؟