سوال:
ّا سلام خدمت استاد گرانقدر....سوال بنده در مورد د عا و توسل است که مدت ها ذهن مرا مشغول کرده و متاسفانه هیچ جواب منطقی و با استدلال و بدون توجیه نیافته ام.در بحث دعا کردن و طلب از خداوند و توسل به ائمه و واسطه گری آنها بین انسان و خدا ، چه قطعیت و تضمینی برای استجابت وجود دارد؟ (مقصود هر دعایی است از ظهور گرفته تا نابودی ظلم و استکبار تا دعای های اجتماعی و دعاها و نیاز های شخصی)، فارغ از همه توجیحاتی که برای جواب نگرفتن از دعا و تضرع ها میشود ، چرا طلب و درخواست برخی قبول نمیشود؟ چرا اینهمه دعا و ادعیه از ائمه نقل شده که فلان دعا یا فلان نماز را بخوان دعایت مستجاب میشود ، علت وجود اینهمه وعده های بسیار در قبال یک عمل عبادی و سخن های ظاهرا غیر دقیق در دین ما چیست ؟ چرا لااقل در کنار اینها تبصره ای زده نشده که این برای چنین افرادی اصلا کارایی ندارد ! آیا این حق به انسان نوعی داده میشود که در برخی وعده های دین برای اعمال عبادی، شک کند که احتمالا در روز جزا بگویند به تو تعلق نمیگیرد و دفتر عملت خالیست؟ این ظاهرا مثل وعده دادن به کودکی است که چیزی را میخواهد و به او بگوییم حالا بهت میدم ولی در واقع دادنی در کار نیست نه الان نه بعدا !
در واقع اصل اشکال من این است که این نوع سخنان برای خود دین مضر و هم برای انسانهای معمولی و نوپا خطرناک است و چه بسا همین دویدن ها و جواب نگرفتن برخی باعث گریزان شدن آنها از دین شده (هرچند هم تلاش های فرد ناقص بوده باشد و لی در حد فهم و تلاشش بای فهم بوده) چرا چنین چیزهایی وجود دارد؟ استاد گرامی ..هر فردی ظرفی دارد میترسم ظرف من هم پر شود....