به او گفته بودند شب که در رختخواب خوابیدی تسبیح دستت بگیر و بشمار که امروز چکار کردی. فردا شب هم بشمار ببین کم شد یا نشد و اینها. این یک چیزی برای آدم می آورد. محاسبه یک چیزی برای آدم به وجود می آورد و آن هوشیاری است.

یک فرمایشی مرحوم امام در کتاب چهل حدیث از استادشان مرحوم آیت الله شاه آبادی نقل می کنند. می فرمایند فرق انسان و سایر جانداران در این است که انسان صاحب اراده است. فقط انسان صاحب اراده است. این یعنی چه؟

خدا نکند. بیرون کردن ما، بیرون شدن ما از لشکر امام زمان گران تمام می شود. یعنی گران معنوی. نمی دانیم آن وقت عاقبت مان چه می شود.

روز عزای بزرگی است. عزای مستقیم امام زمان ماست. پدر بزرگوارشان را از دست داده اند. عزای مستقیم. هرکسی قدر امروز را بداند، قدر عزاداری امروز را بداند، ممکن است خیلی بهره مند شود. از ما کاری برنمی آمده جز اینکه دور هم جمع بشویم و یک کسی روضه ای بخواند و اشکی بریزیم که هرکسی هم توفیق ریختن اشک را ندارد.

تمام فیلم ها، یعنی بیشترین فیلم هایی که در جهان درست می شود، یهودی ها درست می کنند. تمام خبرگزاری های، باز نه یهودی ها، یعنی صهیونیست، نه یهودی؛ عرضم به حضورتان تمام خبرگزاری های بزرگ جهان یهودی و صهیونیت اند. جهان را اداره می کنند.

هرگلی کاشتی، خودت کاشتی. نکاشتی، نکاشتی. هربار که چشمت را نسبت به نامحرم بستی، کاملا بستی، داری یک گلی برای خودت می کاری. خب. آدم به جایی می رسد که فقط خدا برتر از اوست. اینها متقیان اند. اینها که صاحب اختیارند، به این سلطنت می رسند، اینها متقیان اند. آن وقت امیرالمومنین امام متقیان است.

بالاترین شادمانی ها را هم آدم به دست آورده باشد، با یک مدت کوتاهی عادی می شود. بچه ها و جوان ها اینجا زیادند. کنکور قبول می شوند. چند روز خوش است؟

ببینید دعای اول تان که شاید این مهم ترین دعای همیشه ماست، مهم ترین دعای همیشه ما، مهم ترین دعای همیشه ما، دعای عاقبت به خیری است.