شب بیست و یکم ماه رمضان ۱۴۴1، 99/2/25
از پیامبر حدیثی نقل می کنند که خیلی ممتاز است. غَضُّوا أَبْصَارَكُمْ. قرآن دستور می دهد مردها يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ [30 نور]. چشم شان را پایین بیندازند. تیز به نامحرم نگاه نکنند. این پلک افتاده باشد.

اَعوذُ بالله مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم. بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم. الحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمین وَ لا حَولَ وَ لا قُوَهَ إلّا بالله العَلیِّ العَظیم وَ الصَّلاه وَ السَّلامَ عَلی سَیِّدِنا وَ نَبیِّنا خاتَمِ الأنبیاءِ وَ المُرسَلین أبِی القاسِمِ مُحمَّد (اللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمَّد وَ آلِ مُحمَّد و عَجِّل فَرَجَهُم) وَ عَلی آلِهِ الطَّیِبینَ الطّاهِرینَ المَعصومین المُنتَجَبین سِیَّما بَقیهِ اللهِ فِی الأرَضین عَجَّل الله تَعَالی فَرَجَهُ وَ سَهَّلَ مَخرَجَه وَ لَعنَهُ اللهُ عَلی أعدائِهِم أجمَعین من الآن إلی قیام یَومِ الدّین

اولا برای سلامتی و تعجیل در فرج حضرت ولیعصر سه تا صلوات بفرستیم. اللهُمَّ صَلِّ و سَلِم وَ بارِک عَلی مُحمَّد وَ آلِ مُحمَّد و عَجِّل فَرَجَهُم. بعد هم یک سوره انا انزلناه می خوانیم. اگر تعداد جمعیت مان زیاد باشد، تعداد سوره ها زیاد می شود و شاید، شاید یک مثقال قیمت پیدا کند و به محضر آن حضرت هدیه کنیم.

هرکس سوره انا انزلناه را در تمام شب های این ماه هزار بار بخواند، شب قدر برایش روشن می شود. معلوم می شود که شب قدر چه زمانی است. خب اگر شب قدر برای آدم روشن شود، نتیجه اش چیست؟ می گویند عبادت در آن شب، اعمال خیر در آن شب به اندازه هزار ماه است. به اندازه هزار ماه است. یک شب. به اندازه هزار ماه است. اگر کسی از شب قدر خبردار باشد، ناگزیر تمام آن شب را به عبادت و کار خیر خواهد گذرانید و اعمالش مطابق هزار ماه حساب می شود. شما یک روزی، ما یک روزی از این عالم می رویم. فقط به یک دانه صلوات احتیاج داریم. یک دانه صلوات. اللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمَّد وَ آلِ مُحمَّد و عَجِّل فَرَجَهُم. یک دانه ذکر. آن دوست مان ساعت های آخر عمرش گفته بود که وقتی در هیئت این استخوان های مرغ را پاک می کنید، یاد من باشید. استخوان. یک لحظه ای. یک لحظه به یاد من باشید. آنهایی که از این عالم رفته اند، همه ها، همینطور منتظرند. این دستش دراز است که شما یک چیزی برایش بفرستید. خود ما هم که برویم، یک چنین فقری، یک فقری، ببینید قرآن دارد که یوم الحسره. قیامت روز حسرت  است. چرا روز حسرت است؟ چون همه چیز تمام شده. دیگر یک ذره هم امکان خیر دیگری برایت وجود ندارد. هرچه بوده، شده. اگر چیزی بود، بود. نبود، نبود. جریان آن دوست مان را مکرر عرض کردم. فکر می کنم پدرش اصلا نماز نخوانده بود. اعیان بود. یک وزیری از وزرای عصر طاغوت اسم ایشان را به عنوان یک کارمند عالی رتبه در یک وزارت خانه نوشته بود. ماه به ماه می رفت حقوقش را می گرفت. یک ذره هم آنجا کار نمی کرد. زندگی اش از راه حقوق خیلی حلال! درست می شد. نماز و روزه هم هیچ چیز. خدمت تان عرض کردم. گفت کنار تخت پدرم دراز کشیده بودم. سحر بود. دو سه تا کبوتر لب پنجره بیمارستان دیدم. بعد هم یک بوی متعفنی آمد که اگر ادامه می یافت من می مردم. این بوی تعفن را آن بنده خدا می شنود. یعنی تا آخرین مقدار تعفن و زجرش را می کشد. اما نمی میرد. خب این برطرف شد. این بو برطرف شد و نگاه کردم دیدم پدرم رفت. تمام شد. بعد خوابش را دیدم. در یک بیابانی ست که در آن هیچ چیز نیست. یعنی یک دانه خار هم نروییده. حتی یک خار در آن نیست. یک برگ در آن نیست. یک سنگ است و پدرم بدون لباس به آن سنگ [تکیه کرده] هیچ چیز. شما دو رکعت نماز می خوانی. اگر نمازت خوب باشد، با دو رکعت نماز می توانی بهشت را بخری. با دو رکعت نماز خوب می توانی بهشت را بخری. این هیچ چیز نداشت. یک ذره لباس به تنش نبود. به یک سنگ تکیه کرده بود. این دید و بعد خواست برای پدرش نماز بدهد. این نماز هم یک جوری شد. یک بلایی سر این نماز آمد. نشد. او که می خواست نماز بخواند کمر درد گرفت. یک چیزی شد. می خواهم عرض کنم که آدم به یک ذره هم محتاج است. به یک ذره. بنابراین اگر یک شب قدر را دریافت کند و آن را به خیر و خوبی، به عبادت، به عبادت، بالخصوص به صلوات آن را طی کند، بهترین سودهای ممکن را برده. حالا چندتا حدیث می خوانیم. سریع می خوانیم که بتوانیم یک حرف اصلی بزنیم که شب های قبل هم وعده کرده بودیم. ان شاء الله بتوانیم انجام بدهیم. از پیامبر حدیثی نقل می کنند که خیلی ممتاز است. غَضُّوا أَبْصَارَكُمْ. قرآن دستور می دهد مردها  يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ [30 نور]. چشم شان را پایین بیندازند. تیز به نامحرم نگاه نکنند. این پلک افتاده باشد. فرمود غَضُّوا أَبْصَارَكُمْ. اگر شما پای این حرف بایستید، پای این حرف بایستید، پای این دستور بایستید، کاملا، کاملا. مرحوم جد ما به آن دوستانشان مطلبی گفته بودند. خب زمان ایشان بی حجابی شده بود. گفته بودند من از زمانی که بی حجابی آمده دو بار بیشتر چشمم به نامحرم نیفتاده. حالا آن دوبار هم چرا افتاده؟ نمی دانم. دوبار بیشتر چشمم به نامحرم نیفتاده. اگر چشم تان را ببندید، تَرَونَ العَجائِب. یک عجایبی در پس پرده این عالم هست. یک زیبایی هایی در پس پرده این عالم هست. یک زیبایی هایی که برای ما اصلا قابل تصور نیست. این را مکرر عرض کردم. فرمودند که یک دانه برگ، یک دانه برگ از بهشت به این عالم بیاورند، یعنی به این عالم کره خاکی بیاورند، سراسرش بهشت می شود. با یک دانه برگ. انقدر این خرم است. آن عجایبی که در آن عالم هست، در پس پرده این عالم است خیلی است. قابل تصور نیست. فرمودند که وَ لا خَطَرَ عَلَی قَلبِ بَشَر. آنچه که اینجا از نعمت هست، از نعمت های آن عالم، به خاطر یک بشر خطور نمی کند. چه کار کنیم؟ فرمودند غَضُّوا أَبْصَارَكُمْ چشم هایتان را پایین بیندازید. چشم هایتان را پایین بیندازید. آن عجایب را ممکن است ببینید. اما به طور صد در صدها. یک صد در صد لازم داریم. حدیث دوم. اما صادق علیه السلام فرمودند که کُلُّ عَینٍ باکِیَةً یَومَ القِیامة. همه چشم ها در روز قیامت گریان است. همه چشم ها گریان است. قیامت چند سال است؟ قیامت چند سال است؟ روز، روز محشر، روز قیامت چقدر است؟ خب همه مان بلد هستیم دیگر. یک روز پنجاه هزار سال طول می کشد. اگر من باید پنجاه هزار سال گریه کنم، نه از این گریه ها...؛ فرمودند که هر چشمی روز قیامت گریان است، مگر سه تا چشم. اول عِینٌ غَضَّت عَن مَحارِم الله. اول چشمی است که از گناه خدا پوشیده است. بسته است. روی گناه بسته است. اصلا به گناهی نگاه نمی کند. به هیچ دلیلی ها. گاهی آدم های برای خودشان یک دلیلی می تراشند. عَینٌ سَحَرَت فِی طاعَةِ الله. یک چشمی که در طاعت خدا بیداری کشیده است. بیداری کشیده است. حالا شما چقدر همت دارید؟ چقدر همت دارید؟ آنهایی که متعادلش را انجام می دهند، دو ساعت و نیم. عَینٌ بَکَت فِی جَوفِ الَّیلِ مِن خَشیَةِ الله. چشمی که در دل شب از خشیت خدا گریان است. امیدواریم خدا یک ذره اش را، یک  ذره اش را امشب نصیب ما بکند. یک ذره اش را. و یک چیز بسیار مهم دیگر روایت بعدی است که من فقط یک قسمتش را می خوانم. عَینٌ بَکَت عَلَی مُصابِ الحُسَین. این چشم روز قیامت گریان نیست. در مصیبت حضرت حسین گریان است. گریان شده است. خب. حرف زیاد است. متاسفانه وقت مان کم است. خب.

سال های گذشته هم عرض می کردم اگر جمع ما، حالا فرض کنید، صد نفر است، دویست نفر است، پانصد نفر است، هر کدام از بنده گوینده تا شمای شنونده تصمیم بگیرد، تصمیم بگیرد از فردا فلان عیبم را کنار می گذارم، یک دانه گناه، ولو گناه کوچکم را کنار می گذارم. اگر گناه بزرگ باشد که چه بهتر، چون گناهان کبیره نمی شود. آدم به گناهان کبیره گیر می کند. وقتی از این عالم برود گیر می کند. الا من می خواهم چیز دیگر عرض کنم. می خواهم بگویم من تصمیم می گیرم مثلا یک تندی که دارم، با یک زیر دستم تندی می کنم، بد با او حرف می زنم، تصمیم می گیرم از این به بعد دیگر با او بد حرف نزنم. با اخلاق خوب حرف بزنم. اسم خانمم را ساده به کار می برم. تصمیم می گیرم از این به بعد محترمانه اسم ببرم. دارم از چیزهای کوچک مثال عرض می کنم. من دارم یک توبه می کنم. یک توبه کوچک. اگر هر کدام ما امشب یک توبه کوچک کنیم مجلس ما مورد لطف و مرحمت خدا قرار می گیرد. اللَّهَ‌ يُحِبُ‌ التَّوَّابِينَ‌ [222 بقره]. خدا توابین را دوست دارد. اگر توابین را دوست دارد، دعایشان را مستجاب می کند. ما آمده ایم اینجا که دست به درگاه خدا بلند کنیم و یک تقدیر مطلوب، تقدیر خوب برای سال آینده مان از درگاه او بخواهیم. یک سال بی بلا بخواهیم. یک سال پر از عافیت بخواهیم. در شب های احیاء جمع شده ایم که یک سال بی بلا بخواهیم. یک سال با عافیت بخواهیم. این را یادتان نرود. ان شاء الله که من هم یادم نمی رود. در دعاها این عافیت را از خدا درخواست می کنیم. شما هم آمینش را از دل بگویید. خب.

قول داده بودم که یک چیزی عرض کنم. عرض کنم یک ذکری در این شب ها وارد بود. ألّلهُمَّ العَن قَتَلَةَ أمِیرَالمُومِنِین. کشندگان امیرالمومنین را لعنت کن. سال های گذشته هم باز این بحث را عرض کردم. اما امیدوارم که باز هم به درد بخورد. کسانی که بعد از پیامبر بر مسند قدرت نشستند، دقت کنید، کسانی که بعد از پیامبر بر مسند قدرت نشستند، جزء طرح های اولیه شان، جزء مهم ترین طرح هایشان این بود که فقط قرآن درجامعه اسلامی مطرح باشد. فقط قرآن. هیچ چیز دیگر نه. پیامبر قرآن را تفسیر کرده. مسلمان ها تفسیرش را نوشته بودند. پیامبر احکام دین را ذره ذره گفته بود. وضو را گفته بود. نماز را گفته بود. حج را گفته بود. دانه دانه. ذره ذره همه چیز اسلام را گفته بود. سرانجام برای حفاظت این دینی که به مردم تعلیم داده، امیرالمومنین را گذاشته بودند. امام حافظ دین است. دقت کنید. امام حافظ دین است. خب. اینها طرح شان این بود که، طرح شان این بود که هیچ چیزی از پیغمبر در دسترس مردم نباشد. هیچ چیزی. حالا این را یک کمی تعجیل می کنم و زودتر عرض می کنم. قرآن هایی که تفسیر داشت، یعنی مسلمان ها تفسیر پیامبر را نوشته بودند، این بحث مهم است، دانستن و فهمش مهم است؛ معمولا همه مسلمان هایی که قرآن می نوشتند تفسیری که پیغمبر گفته بود را در کنار قرآن شان نوشته بودند. همه این قرآن ها را جمع کردند. در عصر حضرت خلیفه سوم. سوزاندند. یا در دیگ آب جوش ریختند که نوشته هایش محو شود. قرآن هایی که در زمان عثمان نوشته شد، همین قرآنی ست که الان در دست ماست. حتی این قرآنی که ما ها داریم به خط عثمان طه، املایش هم مثل املایی ست که زمان عثمان نوشته شده. یعنی آن زمان یک چیزهایی را غلط نوشته اند. غلط هایش موجود است. غلط های نوشتنی ها. مثلا یک جایی الف زیاد است. یک جایی ت گرد بوده، ت دراز نوشته اند و بالعکس. مثلا. از اینجور غلط ها بوده. این عینا محفوظ است. این قرآن را نوشتند که تفسیر نداشته باشد. شش قرآن نوشتند و به شش استان بزرگ عالم اسلام، کوفه، بصره، مثلا اسکندریه، مدینه و مکه فرستادند که مردم از روی این قرآن، قرآن های خودشان را بنویسند. قرآن های قبلی شان تا آنجا که توانسته بودند از کل عالم اسلام جمع شده بود و سوزانده شده بود. این شش قرآن یا هفت قرآن را به نقاط مختلف عالم اسلام فرستادند که مردم از روی آن بخوانند. که خب خواندنش مثل همان قرآن بود. فرقی نداشت. اما تفسیر نداشت. قرآن بی تفسیر. معلوم است؟ طرح این حکومت این بود. حکومت هایی که بعد از پیامبر بر مسند قدرت نشستند. ببینید بالا سر پیغمبر چه گفتند؟ همه مان بلد هستیم. گفتند پیامبر که هی می گوید، هی می گوید و تکرار می کند بروید کاغذ و قلم بیاورید که برایتان یک چیزی بنویسم که هرگز گمراه نشوید، سرانجام گفتند إنَّ الرَجُلَ لَیَهجُر. از مآخذ درجه اول. فَتَنازَعوا. این از کتاب صحیح بخاری است که معتبر ترین کتاب اهل سنت است. فَتَنازَعوا. بین کسانی که بالا سر حضرت بودند دعوا شد. اینها با هم تنازع کردند. فَقالو هَجَرَ رَسُول الله. هجر فعل ماضی است. یهجر فعل مستقبل است. هجر یعنی هذیان گفت. حَسبُنا کِتابَ الله. حَسبُنا... فقط قرآن بس است. ما چیز دیگری احتیاج نداریم. چیز دیگری احتیاج نداریم. به وصیت شما احتیاجی نداریم. به فرمایشات شما درمورد نماز، روزه، مثلا وضو، غسل، حج، زکات اینها احتیاج نداریم. پیامبر یک نفر از اصحاب که سواد نوشتن و خواندن داشت را خواسته بود که بیاید و آیاتی که تازه نازل شده را بنویسد. بخشی را امیرالمومنین نوشته بود و بخشی را هم دیگران نوشته بودند. این قرآن را همه می شناختند. هرکس باسواد بود و دم دست بود آورده بودند در نوشتن این قرآن کمک کرده بود و تفسیرها را در کنارش نوشته بود. امیرالمومنین اولین جمعه بعد از وفات پیامبر قرآنی که در خانه پیامبر نوشته شده بود را به مسجد آورد. در نماز جمعه. وفات پیامبر دوشنبه است. عرض کردم این قرآنی است که همه هم می دانند. چون بسیاری از آنها خودشان در نوشتن آن قرآن شریک بودند. آنها گفتند نه ما خودمان قرآن داریم. به قرآن شما احتیاجی نداریم. امام زمان علیه السلام که تشریف بیاورند این قرآن را می آورند و از روی این قرآن به مردم درس می دهند. یعنی بعد از این دیگر مردم قرآن تنها نمی خوانند. قرآن را با تفسیر می آموزند. این حرف هایی بود که البته من یک کمی از آن را جلو رفتم. حالا به عصر خلیفه اول می رسیم. یک دانشمندی به ذهبی دارند که از اصحاب ابن تیمیه است. یعنی از سلسله وهابیون است که اینها بدترین و متعصب ترین فرق اهل سنت هستند. ایشان نوشته إنَّ الصِدّیق جَمَعَ النّاس بَعدَ وَفاتِ نَبِیِّهِم. مردم را در مسجد جمع کرد. خودش بالای منبر گفت إنَکُم تُحَدِّثُونَ عَن رَسُولِ الله أحادِیثَه. شما از پیامبر مطلب نقل می کنید. تو یک مطلب شنیده ای نقل می کنی. ایشان یک مطلب شنیده و نقل می کند. شما احادیثی از پیامبر نقل می کنید. تَختَلِفُونَ فِیها. در آن با هم اختلاف دارید. خب ندارد. همه هرچه بلدند می گویند و آن چیزهایی که مورد اتفاق همه است را به یک کتاب بدیل می کنیم و در اختیار همه باشد. آن که اختلاف است را هم کنار می گذاریم. شما از پیامبر احادیث نقل می کنید. در آن با هم اختلاف دارید. مردمی که بعد از شما می آیند اختلاف بزرگ تر و بیشتری خواهند داشت. بنابراین، دقت کنید؛ فَلا تُحَدِّثوا عَن رَسُولِ الله شَیئا. هیچ چیز از پیغمبر نقل نکنید. فرمایشات پیغمبر ممنوع است. فَمَن سَئَلَکُم کسی از شما مساله پرسید، فَقُولُوا بَینَنا وَ بَینَکُم کِتابَ الله. همان حَسبُنا کِتابَ الله که بالا سر پیامبر گفتند. شما در جواب بگویید بین ما و شما قرآن کتاب خدا هست. حلال قرآن را حلال بشمارید و حرام قرآن را حرام بشمارید. چیز دیگری هم احتیاج نداریم. فَاستَحَلُّوا حَلالَهُ وَ حَرَّمُوا حَرامَهُ. این هم مال زمان ایشان است. دوران عمر ایشان، دوران خلافت ایشان طول نکشید. دو سال و خورده ای بود. بنابراین بیشتر از این... البته باز یک کارهایی کرده که نمی خواهیم عرض کنیم. خیلی بیشتر از این نتوانست کاری کند. گذشت و به زمان خلیفه دوم رسید. در تاریخ می گویند در عصر ایشان نوشته های زیادی از احادیث پیامبر در دست مردم بود. یعنی شما می دیدی پیغمبرت که از دستت رفته. کس دیگری هم نیست که جواب مسائلت را بدهد. فکر می کردی و یادت می آمد من یک روزی رفتم این سوال را از پیغمبر پرسیدم و ایشان این جواب را داده. این را می نوشتی و یادداشت می کردی. یک روزی پیغمبر سر منبر این فرمایش را کرد. یادت بود. دقیق می نوشتی. در دست مردم کتابچه های زیادی بود. کتاب های زیادی بود که احادیث پیغمبر در آن بود. ایشان، خلیفه دوم مردم را قسم داد که هرکس نوشته ای از احادیث پیامبر دارد بیاورد. مردم بیچاره هم فکر می کردند که می خواهند اینها را یک جا کنند. جمع کنند. همانطور که عرض کردم. مثلا آن چیزهایی که مورد اتفاق همه هست، در یک کتاب باشد و در دسترس همه باشد. وقتی نوشته است، دیگر بعدش اختلاف هم نمی شود دیگر. مثل متن قرآن که نوشته شده، یک ذره اختلاف در آن نیست. مثلا. این بیچاره ها رفتند هرچه نوشته داشتند آوردند. فَانشَدَت النّاسَ عَن یَعطُوها بِها. مردم را قسم داد آنهایی که نوشته ای دارند بردارند و بیاورند. فَلَمّا عَطَوهُ بِها، اَمَرَ بِتَحرِیقِها. یک آتش مفصلی آماده کردند. شاید مثلا هزارتا، هزار تا رساله و کتابچه چهل برگی، بیست برگی، ده برگی، همه را در آتش ریختند و سوزاندند. هیچ چیز از پیامبر در دسترس مردم نماند. نباشد. نتیجه اش چه می شد؟ نتیجه اش چه می شد؟ بعد ایشان یک استدلالی کرده. می گوید مِشناتٍ کَمِشناتِ أهلَ الکِتاب. ما در کتاب های آسمانی گذشته مثل تورات همه دین را در کتاب آسمانی داریم. یعنی وضو هم بوده، گفتند وضو با آب غصبی باطل است. بدنت باید پاک باشد. آبش پاک باشد. در زمین غصبی وضو نگیری. همه احکام وضو در کتاب آسمانی هست. موجود است. بعد هم اگر زکات بوده، تمام احکام زکات هست. تمام احکام نماز هست. خب؟ در کتاب های گذشتگان از انبیاء همه چیز در متن خود کتاب آسمانی بوده. و به همین دلیل یک ذره که دست میخورد، کتاب تحریف شده بود. اگر یک بخشی را پنهان می کردند، همانطور که یهودی ها این کار را می کردند. کتاب هایشان را قایم می کردند. همین تازگی اگر تلویزیون را دیده باشید یک طومارهایی در بحرالمیت پیدا شد که یک انجیل دو هزار ساله [در بین آنها بود]. مال دو هزار سال پیش. نوشته برنابا. حواری خاص حضرت عیسی. این الان در موزه های ترکیه پنهان است. هیچ کسی نمی تواند آن را ببیند. حالا کاری نداریم. کتاب های آسمانی گذشته، همین که یک ورقش گم می شد، یک بخشی ا ز احکام از دست رفته بود. بنابراین خدای متعال قرآن را خلاصه دین قرار داد. خلاصه دین. مثل قانون اساسی. قانون اساسی اسلام در قرآن آمده. توضیحاتش را پیغمبر فرموده. ذره ذره توضیحات را فرموده. آن اواخر هم فرمودند الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ [3 مائده]. دین تان کامل است. خب. این بخش توضیح قرآن است. قرآن یک کلمه دارد أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلى‌ غَسَقِ اللَّيْلِ [78 اسراء] تمام دستورات قرآنی وقت نماز در دو آیه است. ما به چند تا مساله احتیاج داریم؟ پنجاه تا مساله، صدتا مساله لازم داریم. برای وقت. برای وضو این مقدار مساله لازم داریم. وضو در دو تا آیه آمده. وضو و غسل و تیمم. دو تا آیه. خلاصه اش در قرآن است. خلاصه احکام در قرآن است. پیامبر اینها را توضیح داده. جلوی مردم عمل کرده. آنها، یعنی اهل کتاب همه چیزشان در تورات شان بوده. احتیاج به هیچ چیز دیگر نداشتند. اما در طول سال ها، هی یک عالمی نوشته و جزء دین نوشته شده. نسل بعدی یک عالم بزرگی بوده که نوشته هایی داشته و جزء دین شده. الان یهودی ها به آن عمل می کنند نه به تورات. به آن عمل می کنند. نه به تورات. آن از دست غیر یهودی پنهان است. ایشان می گفت شما هم مثل آنها. آنها به چیزی احتیاج نداشتند. خودشان برای خودشان اختراع کردند. مشنات. اسم آن کتاب در زبان عربی است. عرضم به حضورتان ما به فرمایشات پیغمبر احتیاج  داریم. امیرالمومنین هم حافظ آن است. نمی گذارد یک ذره کم و زیاد شود. بنابراین هرچه نوشته بود سوزاندند. نوشتن فرمایشات پیغمبر تا سال صد و چهل و سه، سال صد و چهل و سه هجری، هجری قمری، عصر خلافت منصور دوانیقی، ممنوع است. هیچ کس هیچ چیزی نمی نویسد. چند سال شد؟ یازده سال، ده سالش راکم کنید. صد و چهل و سه سال، می شود صد و سی و سه سال هیچ کس فرمایشات پیغمبر را به صورت نوشته درنیاورده. همه سینه به سینه نقل کرده اند. خب. تا دل تان هم بخواهد زمان معاویه آدم جعّال دروغگو به میدان آوردند. ببینید عمروعاص شده یکی از صحابه پیغمبر. ثمره بن جندب یکی از صحابه پیغمبر شده. یک آدم های منافق کافر. معاویه یکی از اصحاب پیغمبر شده. از آنها نقل حدیث می کنند. خب این با آنجاهایی که حرف درست هم هست قاطی شده. لذا مثلا همین کتاب صحیح بخاری که اسم بردم، ایشان می گوید این چهار هزارتا حدیثی که در این کتاب آورده ام، شش هزارتاست. با حذف مکرراتش چهار هزارتا می شود. این چهارهزار تا را از میان چهارصدهزار حدیث انتخاب کرده ام. چهارصدهزار حدیث در دسترس مردم بوده. احمدبن حنبل که امام حنبلیان است، میگوید کتابم را از میان هفتصدهزار حدیث انتخاب کرده ام. انقدر حدیث جعلی و دروغی و ضعیف و بی قیمت در دست و بال مردم ریخته شده. خب. عرض کردیم تا سنه صد و چهل و سه، نوشتن ممنوع است. آن سال وقتی حضرت صادق به میدان آمده بود، در فاصله ای که بین دولت بنی امیه و دولت بنی عباس فاصله شده بود، یک مقداری آزادی بود، حضرت شاگرد تربیت کرده بود و اینها کتاب ها نوشته بودند و حرف حق به دست مردم رسیده بود. ایشان می ترسید که این مکتب عالم اسلام را بگیرد. تا حالا هیچ کس هیچ چیز ننوشته. این مکتب که نوشتن را اصل قرار داده. همه شاگردها درس های حضرت صادق را می نویسند. ایشان از پیامبر حرف نقل می کند. حرف صحیح. دقیق. درمورد همه جای دین. این مکتب عالم اسلام را تسخیر خواهد کرد. برنابراین دستور داد که بنویسند. نوشته هایی که در عالم اسلام هست، از زمان ایشان است. زمان منصور. سنه صد و چهل و سه. یعنی یک قرن و سی سال. در این فاصله کسی از فرمایشات پیامبر کتابت نکرده است. آنهایی که دیدیم کتابت کرده اند، همه را سوزانده اند. عالم اسلام قرآن خالی شده بود. گفتند حسبنا کتاب الله دیگر. قرآن خالی. خوارج چه بودند؟ خوارج کسانی بودند که از صبح تا شب، مثلا اولش از شب تا صبح قرآن می خواندند. روزها هم که روزه بودند. قرآن می خواندند. فقط قرآن می خواندند. فقط قرآن می خواندند. لزومی نداشت قرآن را بفهمند. فقط باید بخوانند. این بر عالم اسلام حاکم است. همه عالم اسلام قرآن می خوانند. قرآن حفظ می کنند. اما قرآن را نمی فهمند. همه قرآن قابل فهم است. به نظر اولیه نیست. البته همه قرآن قابل ترجمه است. ترجمه هایش مشخص است. اما همان مثالی که عرض کردم. أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ. این دلوک الشمس یعنی چه؟ إِلى‌ غَسَقِ اللَّيْلِ. غسق الیل یعنی چه؟ إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ. [6 مائده] صورت تان را بشویید. از کجا بشویید. صورت تان را بشویید. بعد هم دست هایتان را بشویید. بعد هم مسح کنید. که مسحش را عوض کردند و تبدیل به شست و شو کردند. سر و پا را می شویند. قرآن فرموده مسح کنید. اینها می شویند. فقیه شان به آنها دستور داده. مرجع تقلید شان به آنها دستور داده. خلاف قرآن است. باشد. زمان خلیفه دوم می خواستند نماز میت بخوانند. دعوا و اختلاف شد. چهارتا تکبیر بگوییم؟ پنج تا تکبیر بگوییم؟ شش تا تکبیر بگوییم؟ هفت تا تکبیر بگوییم؟ این می گوید شش تا بگو. او می گوید هفت تا بگو. یک چیزی همراه پیغمبر بوده مثلا درمورد شهدای احد. جنازه شهدا را می گذاشتند و پیغمبر نماز می خواند. خب ممکن بود برای آنها نماز را یک جور دیگر بخواند. او می دانست که چرا باید مثلا هفت تا بگوید. شش تا بگوید. چهارتا بگوید. چهارتا که نداریم. نتیجتا تصمیم گرفتند که چهارتا بگویند. الان اگر اهل سنت را دیده باشید، چهارتا تکبیر بیشتر نمی گویند. درحالی که نماز پنج تا تکبیر دارد. اینجوری. مال چیست؟ کسی نبود بگوید چه. اینهایی که بودند هم با هم اختلاف می کردند. عرض می کنم زمان خلیفه دوم تقریبا پانزده سال از وفات پیامبر گذشته. ده سال گذشته. پنج سال گذشته. امام را خدا گذاشته برای اینکه این اختلافات را برطرف کند. بگوید حق با کیست. خب. مردم از دین خودشان فقط قرآن را می دانند. قرآن را هم که همه اش را نمی فهمند. این جمعیت خوارج به پا شد. جمعیت خوارج فقط قرآن. فقط قرآن. به امیرالمومنین می گفتند شما که حکمیت را قبول کردی، درست است ما به زور گردن شما گذاشتیم، اما شما قبول کردی. کافر شدی. شخص با گناه کافر می شود. این یک حرف. همه ماها هم کافر شدیم. اما ما توبه می کنیم و به اسلام برمی گردیم. تو هم باید توبه کنی. حضرت فرمودند استغفرالله ربی. مثلا. نه باید بگویی از این. آخر این را من نکردم. شما زور گفتید. شما به زور من را وادار کردید. من راضی نبودم. بعد هم گفتم به قرآن حکم کنند. اینها بر خلاف قرآن حکم کردند. بر هوا و هوس خودشان حکم کردند. نه. تو کافر شدی. باید توبه کنی. آدم با گناه کافر می شود. مساله اختراع خودشان. جزء عقاید خوارج این است که انسان با گناه کبیره کافر می شود. خب حالا که کافر شدی، قتلت جایز است و واجب است. ببینید یک جریان بزرگ ایجاد شده است. لحظه وفات پیامبر گفتند حسبنا کتاب الله. عصر خلیفه اول گفتند حسبنا کتاب الله. عصر خلیفه دوم که گفتند حسبنا کتاب الله. عصر خلیفه سوم نتیجتا یک مجموعه بزرگی مسلمان نادان، جاهل، که فقط می تواند از روی قرآن بخواند، بعضی که ساده است می فهمد و بقیه را هم نمی فهمد. لازم هم نیست بفهمد. تو باید فقط قرآن را بخوانی. اینجوری. یک جریان عظیمی به پا شد. از لحظه مرگ پیامبر تا زمان امیرالمومنین. جهل گسترده ای بر همه عالم اسلام حاکم است. آن جهل گسترده که بر همه عالم اسلام حاکم است، امیرالمومنین را شهید کرد. عرض من تمام.

یک شب است. فقط یک شب است که ما شما را می بینیم. بعد هم می رویم و... اگر این عرایضی که من کردم را توجه کرده باشید، دل تان اینجا بوده باشد، یک مساله مهم، مساله مهم اصلی دینی اساسی فهمیده ایم. این قیمتی است. شب مان را به عبادت گذرانده ایم. بزرگان گفته اند. در مفاتیح دارد. آنجا می گوید بحثی که علما می کردند، می گفتند این شب های احیاء و شب های قدر بهترین عملی که انجام دهید این است که علم بیاموزید. اگر آدم یک نکته اساسی دینش را در این شب آموخته باشد، برده است. یک بخش بزرگی، یک عبادت بزرگی انجام داده. خب خدا برای همهتان، برای همه مردم کشور ما، برای همه مسلمان ها در سال آینده عافیت بخواهد. بلا را از همه عالم اسلام دور کند. همه این بلاها را بر سر دشمنان اسلام بریزد. جمعیت ما را عاقبت به خیر کند. توفیق ترک گناه به همه ما بدهد. توفیق ترک اخلاق بد به همه ما مرحمت کند.

السلام علیک یا ابا عبدالله وَ عَلَی الاَرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ. عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ. همه با من بگویید. سلام بر امام حسین. این سه شب جزء شب های مخصوص زیارتی آن حضرت است. عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ. وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ. اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

فرمود جنازه مرا بعد از اینکه شست و شو کردید و کفن کردید در تابوت بگذارید. شما دوتا پسرهای من عقب جنازه را بگیرید. جلوی جنازه خودش بلند می شود و حرکت می کند. شما دنبال آن کسانی که جلوی جنازه را حرکت می دهند بروید. آنجایی که جنازه روی زمین آمد قبر من است. یک سنگ قاعدتا نورانی سفیدی را می بینید. آنجا را بکنید. آنجا قبر من است. تا نجف بردند. از کوفه تا نجف. خیلی فاصله نیست. بردند آنجا و زمین گذاشتند و آن سنگ را پیدا کردند و زمین را کندند. با یک فاصله اندکی یک قبر آماده یافتند که در آن یک لوحی بود که حضرت نوح نوشته بود که من این قبر را هفتصد سال قبل از طوفان برای وصی آخرین پیامبر کنده ام. وصی همه اوصیاء و سید همه اوصیاء. خلاصه آنجا فرمودند من را دفن کنید. هفت تا سنگ لحد وجود دارد. بگذارید بعدیکی را بردارید. بعد می بینید یک پارچه دیبا روی قبر من افتاده. شما حسنم پارچه را از بالای سر قبرم برمی داری. مشاهده خواهی کرد که پیامبر خاتم و همه انبیاء بزرگ آنجا جمع اند و دارند با من سخن می گویند. پایین پا را هم حسین من بردارد. آنجا مشاهده خواهد کرد که مادر بزرگش، مادرش و زن های بزرگ عالم جمع اند و دارند برای من نوحه می کنند. بعد بیندازید و روی قبر من را بپوشانید. هیچ علامتی نگذارید و برگردید. فردا صبح چندتا تابوت از خانه من به این طرف و آن طرف بفرستید که جای قبرمن معلوم نشود. اینهایی که همراه جنازه من می آیند و بر من نماز می خوانند سه چهار نفر بیشتر نیستند. اینها خبر را حفظ کنند. به جایی و به کسی نگویند. قبر ایشان در عصر هارون الرشید آشکار شد. اما حسین من تو صبر کن. تو صبر کن. تقوا را پیشه کن. وقتی از بالای اسب به زمین می افتی، بدنت پر از تیر است. ما معمولا این را درمورد حضرت ابالفضل می دانیم و می گوییم که بدنش مثل خارپشت شده بود. وقتی با گرز آهنی بر فرق سرش کوبیدند که دیگر نتوانست خودش را روی اسب نگاه دارد، با همه آن تیرها به روی زمین آمد. تیرها یک بار دیگر به بدنش فرو رفت. نظیر این برادر بزرگوارش حضرت حسین است که بدن ایشان هم پر از تیر است. گفته اند که وقتی نفس می کشید از همه سوراخ های زره اش خون می جوشید. به صورت به زمین افتاد. خاک های گرم کربلا را جمع کرد و پیشانی بر روی آن خاک ها گذاشت. گفته اند ساعتی، سه ساعتی که نه سه ساعت شصت دقیقه ای، مردم مدتی از ایشان غفلت کرده اند و این ساعات، ساعاتی بود که ایشان با خدای متعال مناجات داشت. این را مکرر عرض کردیم. عرض کرد خدایا هرچه به من دادی، من چیزی در برابرش به تو ندادم. نه علی اکبر دادم. مال من نبوده. نه ابالفضلم را داده ام. مال من نبوده. نه علی اصغرم را دادم. هیچ کدام اینها مال من نبوده. من هیچ چیز به تو ندادم. هرچه تو به من دادی مجانی دادی. و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم.

ارتباط با ما
[کد امنیتی جدید]
چندرسانه‌ای