پاسخ:
حجت الاسلام و المسلمین جاودان فرمودند: سلام علیکم و رحمة الله، اولاً شما به چه دلیل برای خودت این حق را قائل هستی که با کمال جسارت از عقاید کسی تفتیش بکنی؟ هر کسی هر عقیده ای می تواند داشته باشد و در عقاید خودش فقط مسئولیت عندالله دارد و فقط اعمال و افعال است که می تواند فقط در مراجع قانونی مورد سوال قرار گیرد. و ثانیاً شما جوان هستید و نمی دانید که انجمن حجتیه قبل از انقلاب جمعیتی بود که بطور جدی به مقابله با بهائیت می پرداخت و بهائیت زائیده استعمار بود و دست استعمار و هم پیمان با اسرائیل و صهیونیزم و ناگزیر آمریکای جهانخوار ، بنابراین مقابله با آن کار بسیار مهمی شمرده می شد و واقعاً خدمت بود؛ اما این مبارزه وقتی امکان داشت که انجمن از یک کار مهمتر که مقابله و مبارزه با دولت و شاه باشد که رأس کفر و شرّ بود پرهیز می کرد و در اساسنامه آن جزء اولین بندها این بود که در سیاست دخالت نکنند و شاید بهمین دلیل هم دولت آنها را تحمل می کرد.تا به انقلاب رسیدیم – انقلاب بساط انجمن را بهم ریخت بسیاری از بچه های آن را آن جدا شدند و آنهم به همین دلیل که عدم ورود در سیاست جزء اصول انجمن بود و حتی کسانی به مخالفت و دشمنی با آن پرداختند. بعد از انقلاب رفته رفته انجمن از جریان انقلاب فاصله گرفت البته نه به سرعت و سرانجام به صف ولایتی های مخالف انقلاب در آمد و الان در این جایگاه قرار دارد. اما ثالثاً در مورد امام خمینی رضوان الله علیه بنده بسیار بیشتر و بهتر از بچه های این دوران به ایشان ارادت و علاقه دارم و به دستورات و فرامین ایشان احترام می گذارم. ایشان به کسانی که به سیاست دخالت نمی کردند و یا حتی اصولی تر ورود به سیاست را خلاف وظیفه می دانستند، اعتقاد نداشت و شاید اصلاً آنها را مسلمان نمی دانست و معتقد بود دخالت در سیاست و کارهای اجتماعی بخشی از مسلمانی یک مسلمان است و این ریشۀ بی اعتقادی حضرت ایشان به انجمن و امثال آن بود نه اینکه آنها عامل انگلیس هستند و امثال این حرفها و برفرض که فرمایشاتی که از حضرت امام رضوان الله علیه بجای مانده در مورد آنها باشد و برفرض که اشتباه در قضاوت باشد ایشان بعد از بیست و سی سال فکر و تحقیق علم و یقین خود حکمی کرده اند این حکم نه تهمت است نه دروغ.