سلام و وقت بخیر

اینجانب جوانی 19-20 ساله اهل تهران  و دانشجوی رشته پزشکی هستم.
من بسیار به اباعبدالله الحسین-پدر ومادرم به فدایش- علاقمندم و مثلا در مجلس ذکر مصیبت گاه روضه ایشان را که میخوانند هق هق گریه امانم نمیدهد.درحالیکه در برابر سایر ذکر مصیبتهای اهل بیت به هیچ وجه اینگونه نیستم و ملاقات با ایشان به بزرگترین آمال و آرزویم تبدیل میشود.
چه کنم که در آخرت همواره با آقا باشم همواره همواره.
و از ایشان جدا نشوم و در کل اجر و مزد دنیای من همنشینی با اویی باشد که قلبم را از عشقش لبریز کرده است.
ضمنا بخاطر سختی دروس زمان زیادی برای آنها میگذارم و انجام اعمال سنگین خارج از توانم است.

حجت الاسلام و المسلمین جاودان فرمودند:
سلام علیکم ورحمة الله
آنچه مهم است این است چنین عشق و علاقه باقی بماند، و از بین نرود برای این غصه بخورید و کار کنید.
درس شما و دانشگاه معرض لغزش است و این لغزش می تواند – خدای ناکرده – علاقه را کم کند و یا از بین ببرد.
در این رشته بالخصوص معاشرت زن و مرد زیاد است . رو در روئی فراوان است . از این مسئله بشدت پرهیز داشته باشید و بکوشید که معاشرت محدود و در چهار چوب شرع و اخلاق باشد.
سایر موارد گناه را بدقت مراقبت کنید حتماً حتماً از دوست غیر پاکدامن احتراز کنید.
و اینکه نسبت به امام حسین علاقه بیشتری هست مشکل ندارد.
اگر ایمان قوت بگیرد نسبت به همه ائمه علاقه خواهد آمد، و اصولاً این علاقه بیشتر ممکن است طبیعی باشد.
در مورد درس، باید درس خودتان را خوب بخوانید اما کمی به خودتان فشار بیاورید .
جوان هستید جوان فشار را بهتر تحمل می کند. بیداری سحر را از دست ندهید چشمتان را بدقت مواظبت کنید.
حتماً یک درس اخلاق و موعظه پیدا کنید و استفاده کنید. موفق باشید.
باز هم تماس بگیرید.