سوال:
با عرش سلام خدمت آیت الله جاودان
با توجه به نزدیک شدن به ایام نهم ربیع و هفته وحدت خواهشمندم به سوالات ذیل پاسخ دهید:
سوال 1: با توجه به احادیث معصومین راجع به لعن کردن آیا خود حضرات معصومین (علیهم السلام) به مساله وحدت و مخالفین مذهب توجه نداشتند؟ این دسته از روایات چگونه با روایاتی که در مورد ارتباط نزدیک داشتن با برادران اهل سنت است، قابل جمع می باشد؟ مثلا دركافى ج 2 ص 636 مى‏نويسد: به ابو عبد اللَّه صادق (ع) گفتم: ما شيعيان در معاشرت با اقوام و عشيره خود و معاشرت با ساير طبقات مردم كه در سلك مذهب ما نيستند چه وظائفى داريم؟ ابو عبد اللَّه گفت: به رهبران خود بنگريد كه مقتداى شما هستند و با مردم به همان گونه معاشرت كنيد كه رهبران شما معاشرت مى‏كنند: بخدا سوگند كه رهبران شما از بيمارانشان عيادت مى‏كنند، از جنازه‏هايشان تشييع مى‏كنند، در محضر قضاتشان حاضر مى‏شوند و شهادت مى‏دهند. امانت آنان را نگهدارى مى‏كنند و باز پس مى‏دهند.
سوال 2: آیا لعن نکردن علنی از باب ثانوي يعني از اين جهت كه باعث دشمني و تفرقه مي گردد و آب ريختن به آسياب دشمن است، ممنوع مي گردد؟ اصلاً آیا در تعالیم دینی دستوری مبنی بر اظهار علنی تبری وجود دارد؟ یا تبری امری است درونی و قلبی؟
سوال 3: لعن کردن در هر یک از حالات زیر چه حکمی دارد؟
الف) لعن کردن دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) با بردن اسم در خفا و به تنهایی
ب) لعن کردن دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) بدون اسم بردن در خفا و به تنهایی
ج) لعن کردن دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) با بردن اسم در آشکارا و بطور علنی
د) لعن کردن دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) بدون اسم بردن در آشکارا و بطور علنی
سوال 4: فرق بین لعن با سب و شتم چیست؟
از خداوند متعال موفقیت روزافزون شما را خواستارم.