مصائب اهل البیت
مصائب اهل البیت

خدمت حضرت حجت الاسلام و المسلمین، حاج آقای جاودان؛ سلام علیکم. متأسفانه، مدتی است که دلم نسبت به مصائب حضرت سیدالشهدا(ع) سرد و برای گریه و عزاداری برای آن حضرت، بی میل و رغبت شده است. رو سیاهی ام تا بدانجاست که هنگام شروع شدن روضه و خواندن زیارت عاشورا احساس ناخوشایندی دارم و اگر هم اشک و آهی باشد، از روی اکراه و اجبار است. این در حالی است که نسبت به مصائب سایر ائمه معصومین(ع)و خصوصاً آقاامیرالمؤمنین(ع)و خانم حضرت فاطمه زهرا(س)، تا حد خوبی متأثر شده و اشک از دیدگانم جاری می گردد.با توجه به تأکید حضرتعالی بر عاقبت بخیری گریه کنندگان حضرت اباعبدالله الحسین(ع)تقاضا دارم برای رفع این مشکل مرا راهنمایی بفرمایید.باتشکر-ملتمس دعا

حجت الاسلام و المسلمین جاودان فرمودند:

سلام علیکم و رحمة الله

ترس این است که خدای ناکرده این حالت بد به مصائب سایر ائمه علیهم السلام هم سرایت کند.

اول باید ببینید ریشۀ این حالت بد در کجاست. بدون برو و برگرد گناهی عملی یا خیالی یا زبانی عامل اصلی می باشد آن را پیدا کنید و ترک نمائید. با مداومت بر گناه خدای ناکرده هر روز حال شما بدتر خواهد شد. اگر اگر فکر کردید و گناه خاصی کشف شد آن را ترک و جبران کنید، و گرنه نسبت به همه گناهان همین عمل را بکنید. یعنی فکر کنید و پیدا کنید و بعد بکوشید گناه از زندگیتان بیرون برود، و همه را تا حد مقدور جبران کنید. هر گناهی جبران خاص خود را دارد مثلاً تقصیر در نماز با قضای آن جبران می شود و غیبت با حلالیت طلبیدن جبران می شود. مال مردم به آن ها برگردانده شود. با جبران گناهان همه حالات بد شما بر طرف می شود. جبران گناه همان توبه واقعی است.

ارتباط با ما
[کد امنیتی جدید]
چندرسانه‌ای