با سلام
شهدای ما چه کار کرده بودند که در نوجوانی و جوانی آن ایمان عالی به خدا و آخرت داشتند؟ آن شجاعت را داشتند؟ آن حب به خدا را داشتند؟ که در بین شهدا داشتیم که عشقی از خدا در وجودشان بود که به تعبیر رهبر انقلاب(به مضمون) یک سالک پس از سالهای زیاد سلوک به آنجا می رسد و این جوان در این سن به آن رسیده است.
ما چه کنیم که مثل آنها عاشق خدا  و معصومین و موقن به آنها و معاد باشیم؟من که به خودم که تقریبا 20 ساله ام نگاه می کنم، چنین عشقی ندارم.چنین ایمانی ندارم.چه کار باید کنم که این عشق و یقین را پیدا کنم؟ با تشکر

حجت الاسلام و المسلمین جاودان فرمودند:
سلام علیکم و رحمة الله
فرموده اند در روزگارتان نسیم های رحمتی است خود را در معرض آن قرار دهید . آن دوران نسیم رحمتی وزیده بود کسانی در معرض قرار گرفتند و بهره بردند و به مقصد رسیدند حال آن دوران گذشته است، و باید با زحمت زیاد آن رحمت ها را به سوی خود جلب کرد. اگر تحمل زحمت پاکدامنی را به خود بدهید و زیر بار زحمت بروید ممکن است جلب رحمت بشود البته حوصله می خواهد و باید دندان روی جگر گذاشت تا درهای رحمت باز شود، و باران عنایت ببارد.
شروع کنید به تصحیح تقلید و وضو و غسل و نماز و عبادات بعد نماز صحیح در اول وقت بخوانید و با خواندن کتاب واجبات و محرمات مرحوم آیت الله مشکینی و گناهان کبیره آیت الله دستغیب با محرمات و گناهان بخوبی آشنا شوید و بدقت آن ها را ترک کنید اگر این مقدار موفق شدید، کتاب چهل حدیث امام را بخوانید و دستورات اخلاقی را ذره ذره عمل کنید بعد از عمل به واجبات و پرهیز از محرمات و عمل به دستورات اخلاقی پذیرش نسیم رحمت ممکن خواهد شد. راهی جز این نیست همت کنید، ممکن است اما سخت است والسلام.