از نظر اخلاقی از این دو کدام ارجح است:
1)صبر با خوف و ترس از ارتکاب محتمل گناه در آینده
2)ارضای تقاضای لذت شدید نفس بطور شرعی با تحمل عواقب اجتماعی و خلاف عرف آن برای جلوگیری از گناه احتمالی در آینده

حجت الاسلام و المسلمین جاودان فرمودند:
سلام علیکم و رحمة الله
راه سومی وجود دارد و آن اینکه راهی برویم که فشار شهوت سبک تر بشود صبر با خوف از ارتکاب اگر بشود البته خوبست اما خطر همیشگی است و عوامل قویتری باید باشد و به کمک بیاید. راه سوم البته بد نیست اما امکان آن کم است و عواقب اجتماعی آن نیز ممکن است سنگین باشد. اگر امکان معقولی پیدا بشود و مشکلی نداشته باشد می توان فقط این راه را انتخاب کرد اما چنانکه گفته شد امکان بسیار کم و اندک است. پس چنانکه در نظایر این سوال به تفصیل گفته شده است باید اولاً شما بکوشید نمازتان صحیح بشود و نماز صحیح را اول وقت بخوانید. اگر آدم گرفتار گناه نشده باشد نماز درست اول وقت می تواند دین آدم را حفظ کند بفضل الله اما ظاهراً شما گرفتار هستید . در هر صورت نماز درست اول وقت کمک می کند. پس باید در هر صورت شما این کار را بدقت و پی گیری عمل کنید. ثانیاً چیزی که فشار را کم می کند انجام بدهید و آن این است که غذای خودتان را کماً و کیفاً تقلیل بدهید. این مقدار از غذا که ما ایرانی ها می خوریم و مرسوم است زیاد است بلکه خیلی زیاد است پس گوشت و روغن و شیرینی را از غذایتان بمقدار زیادی کم کنید. در کنار این مطلب ورزش کنید . یک ورزش جدی مثل کوه نوردی - شنا - ورزش رزمی که با ورزش فشار درونی از ناحیه زیادی انرژی کم می شود و فکر و خیال آدم به یک جاذبه قوی معطوف می شود و این خود یک عامل کم کردن فشار شهوت درونی است و مهم است کار آخر که کار اصلی است توسل هر روزه به حضرت ولی زمان و عصر علیه الصلوة و السلام است که اگر درست انجام شود توفیق حتمی است بفضل الله
در آخر یک تذکر نیز لازم است و آن اینکه اگر موفق شدید مغرور نشوید و دست از توسل و تضرع بر ندارید و به هیچ وجه به خودتان امیدوار نباشید موفق باشید.