سلام عليكم و رحمه ا...
جواني21 ساله هستم.بنده هر روز به اسراف نكردن ريزبين تر ميشوم مثلاشارژري كه درون برق است اما موبايلي به آن وصل نيست هم برق مصرف ميكند و يا در مورد دو شاخه وسايل برقي نيز همينطور و... .اين مسئله بنده را خيلي اذيت ميكند مثلا در خواب ميفهمم فلان مقدار بسيار بسيار جزيي دارد اسراف ميشود و وقتي قطعش ميكنم ديگر خوابم نميبرد و يا 1ميليون باري كه به افراد خانواده در مورد اسراف نكردن تذكر داده ام و يا ... . آيا اينقدر حساسيت لازم است؟ با تشكر

حجت الاسلام و المسلمین جاودان فرمودند:
سلام علیکم ورحمة الله وبرکاته
فکر می کنم مسئله برای شما بصورت وسواس در آمده است وگرنه این بنده هم به این مسئله حساس هستم اما گاهی می بینم که برطرف کردن یک اسراف کوچک برای شخص من گران تمام می شود در این صورت سبک و سنگین می کنم گرانی جانب شخص را ترجیح می دهم وگاهی نمی توانم این ترجیح را بدست آورم بنابراین حرکت می کنم و مثلا آن چراغ را خاموش می کنم اینکه هیچوقت نمی توانیم جانب شخص را ترجیح بدهیم ظاهرا افراط است،واعتدال درست و معقول است و افراط همان وسواسی است که عرض شد.