سلام عليكم .فَأَكَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ وَعَصَى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَى ﴿121﴾ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَيْهِ وَهَدَى (122)(سوره طه) آيادلالت براين دارد كه حضرت آدم بعداز اين كه گناه يا اشتباه كرد و بعد توبه كرد وخدا اورا بخشيد به مقام نبوتي رسيد يا اينكه كار او گناه يا اشتباه نبود.آيا آيه 122 دلالت بر عصمت آن حضرت بعد از توبه اونمي كند واينكه قبل آن ايشان عصمت نداشته اند.با تشكر التماس دعا.

حجت الاسلام و المسلمین جاودان فرمودند:

سلام علیکم و رحمة الله،

عصی که در مورد آدم بکار رفته که به معنای عصیان کرد در عرف امروز به معنای گناه می آید ولی در لغت به معنای خارج شدن از اطاعت و فرمان است حال فرمان، فرمان وجوبی باشد یا نه پس بکار رفتن لفظ عصیان لزوماً به معنای ترک واجب یا ارتکاب حرام نیست بلکه می تواند ترک فرمان از نوع دیگر باشد. از این گذشته گاهی امر و نهی جنبۀ ارشادی دارد همانند امر و نهی پزشک که اگر بیمار مخالفت آن را بکند تنها به خود ضرر زده است. خداوند به آدم فرموده بود که از میوه درخت ممنوع نخورد که اگر بخورد از بهشت بیرون خواهد رفت و در زمین گرفتار رنج فراوان خواهی شد. او مخالفت این فرمان ارشادی کرد و نتیجۀ آن را دید.

این همان چیزی است که به عنوان ترک اولی معروف است که نه گناه است و نه مخالف عصمت.

بعد می فرماید سپس او را برای خویش انتخاب کرد و به سوی او روی آورد و توبه اش را پذیرا شد و او را هدایت کرد.