صفحه نخست > یادداشت ویژه > ويژه نامه ها > اهل بيت عليهم السلام
بمناسبت فرارسيدن ايام زيارتي مخصوص حضرت امام رضا عليه السلام
بمناسبت فرارسيدن ايام زيارتي مخصوص حضرت امام رضا عليه السلام
فضايل امام رضا
عن إبراهيمُ بنُ العبّاسِ : ما رَأيتُ أبا الحَسَنِ الرّضا عليه السلام جَفا أحَداً بِكَلِمَةٍ قَطُّ وَلا رَأيتُهُ قَطَعَ عَلى أحَدٍ كَلامَهُ حَتَّى يَفرُغَ مِنهُ ، وَمارَدَّ أحَداً عَن حاجَةٍ يَقدِرُ عَلَيها وَلا حَدَّ رِجلَهُ بَينَ يَدَي جَليسٍ لَهُ قَطُّ وَلا اتَّكى‏ بَينَ يَدَي جَليسٍ لَهُ قَطُّ ، وَلا رَأيتُهُ شَتَمَ أحَداً مِن مَواليهِ وَمَماليكِهِ قَطُّ ، وَلا رَأيتُهُ تَفَلَ وَلا رَأيتُهُ يُقَهقِهُ في ضِحكِهِ قَطُّ ، بَل كانَ ضِحكُهُ التَّبَسُّمُ ، وَكانَ إذا خَلا وَنَصَبَ مائِدَتَهُ أجلَسَ مَعَهُ عَلى مائِدَتِهِ مَماليكَهُ وَمَواليهِ حَتَّى البَوّابَ السّائِسَ .
ترجمه:
إبراهيم بن العباس: هرگز نديدم كه امام رضا عليه السلام به كسى سخن تندى بگويد، و يا پيش از آن كه كسى سخنش تمام شود سخن او را قطع كند. اگر مى‏ توانست حاجت كسى را برآورد هرگز او را دست خالى برنمى‏ گرداند؛ هيچ گاه در برابر كسى پاى خود را دراز نمى‏ كرد، و چنانچه كسى در حضور او نشسته بود، تكيه نمى‏ كرد. هرگز نديدم كه به يكى از غلامان و خدمتكارانش ناسزا بگويد؛ هرگز نديدم كه آب دهان بيندازد، و يا هنگام خنديدن قهقهه سر دهد، بلكه خنده‏ايش تبسّم بود. هرگاه سفره‏ اش را پهن مى‏ كرد غلامان و خدمتكاران خود و حتى دربان (و) مِهتر اسبان را با خود سر سفره مى‏ نشاند.
عیون أخبار الرضا : ۲/۱۸۴/۷

 

زیارت امام رضا علیه السلام
قال رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله: سَتُدفَنُ بَضعَةٌ مِنّي بأرضِ خُراسانَ، لا يَزُورُها مُؤمِنٌ إلاّ أوجَبَ اللّه ُ عزّ و جلّ لَهُ الجَنَّةَ و حَرَّمَ جَسَدَهُ على النّارِ.
ترجمه:
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: زود باشد كه پاره اى از تن من در خاك خراسان دفن شود. هيچ مؤمنى آن را زيارت نكند مگر آن كه خداوند عزّ و جلّ بهشت را بر او واجب و بدنش را بر آتش دوزخ حرام گرداند. 
بحار الانوار : ۱۰۲/۳۱/۱

 

قال الإمامُ عليٌّ عليه السلام: سَيُقتَلُ رُجُلٌ مِن وُلدِي بِأرضِ خُراسانَ بِالسَّمِّ ظُلما، اسمُهُ اسمِي، و اسمُ أبِيهِ اسمُ ابنِ عِمرانَ موسى عليه السلام، ألا فَمَن زارَهُ في غُربَتِهِ غَفَرَ اللّه ُ تعالى ذُنوبَهُ.
ترجمه:
امام على عليه السلام فرمودند: زودا كه مردى از فرزندان من در خاك خراسان به زهر ستم كشته شود؛ نام او نام من است و نام پدرش نام پسر عمران ، موسى عليه السلام. بدانيد كه هر كس او را در غربتش زيارت كند ، خداوند متعال گناهانش را بيامرزد. 
عیون أخبار الرضا : ۲/۲۵۹/۱۷

 

قال الإمامُ الباقرُ عليه السلام: إنَّ بَينَ جَبَلَي طُوسَ قَبضَةً قُبِضَتْ مِنَ الجَنَّةِ، مَن دَخَلَها كانَ آمِنا يَومَ القِيامَةِ مِنَ النارِ.
ترجمه:
امام باقر عليه السلام فرمودند: ميان دو [رشته] كوه طوس، خاكى است كه از بهشت آورده شده است. هر كه به آن خاك [براى زيارت] قدم گذارد ، در روز قيامت از آتش دوزخ ايمن باشد.
عیون أخبار الرضا : ۲/۲۵۶/۶

 

 قال الإمامُ الكاظمُ عليه السلام: إنَّ ابنِي عَلِيّا مَقتولٌ بِالسُّمِّ ظُلما و مَدفونٌ إلى جَنبِ هارُونَ بِطُوسَ، مَن زارَهُ كَمَن زارَ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله.
ترجمه:
امام كاظم عليه السلام فرمودند: فرزندم على به زهر ستم كشته و در كنار هارون، در طوس دفن مى شود. هر كه او را زيارت كند مانند كسى است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله را زيارت كرده باشد. 
عیون أخبار الرضا : ۲/۲۶۰/۲۳

 

قال الإمامُ الرِّضا عليه السلام: ما زارَنِي أحَـدٌ مِن أولِيائي عارِفا بِحَقِّي إلاّ تَشَفَّعتُ لَهُ يَومَ القِيامَةِ.
ترجمه:
امام رضا عليه السلام فرمودند: هيچ يك از دوستان من كه عارف به حق و مقام من باشد زيارتم نكند مگر اين كه در روز قيامت شفاعتش كنم. 
عیون أخبار الرضا : ۲/۲۵۸/۱۶

 

عنه عليه السلام: مَن زارَنِي عَلَى بُعدِ دارِي، أتَيتُهُ يَومَ القِيامَةِ في ثلاثِ مَواطِنَ حتّى اُخَلِّصَهُ مِن أهوالِها: إذا تَطايَرَتِ الكُتُبُ يَمينا و شِمالاً، و عِندَ الصِّراطِ و عِندَ المِيزانِ.
ترجمه:
از امام رضا عليه السلام نقل شده كه فرمودند: هر كه مرا در ديار غربت زيارت كند، روز قيامت در سه جا به داد او مى رسم و از هراسها و سختيهاى آنها نجاتش مى دهم: وقتى كه نامه هاى اعمال از راست و چپ پراكنده شوند و هنگام گذشتن از صراط و موقع سنجيدن ميزان [اعمال].
 عیون أخبار الرضا : ۲/۲۵۵/۲

 

 تصريح به امامت آن حضرت‏
عن عبدُ الرّحمانِ بن الحَجّاجِ: أوصى‏ أبو الحسنِ موسى‏ بنُ جعفرٍ عليه السلام إلى‏ ابنِه علي عليه السلام، وكتبَ لهُ كِتاباً أشْهَدَ فيهِ سِتِّينَ رجُلاً مِن وُجوهِ أهلِ المدينةِ.
ترجمه:
عبد الرحمن بن حجاج: ابوالحسن موسى بن جعفر عليه السلام فرزند خود على عليه السلام را وصى قرار داد و براى او وصيتنامه‏ اى نوشت و شصت تن از سرشناسان مدينه را بر آن گواه گرفت.
بحار الأنوار : ۴۹/۱۷/۱۵

 

مجبور كردن امام به پذيرفتن ولايتعهدى‏

أبوالصَّلْتِ الهَرَويُّ: إنّ المأمونَ قالَ للرِّضاعليه السلام: يابنَ رسولِ اللَّهِ... إنّي قد رأيتُ أنْ أعزِلَ نَفْسي عنِ الخِلافةِ، وأجْعَلَها لكَ واُبايِعَكَ! فقالَ له الرِّضا عليه السلام: إنْ كانتْ هذهِ الخلافةُ لكَ واللَّهُ جَعلَها لكَ فلا يَجوزُ لكَ أنْ تَخْلَعَ لِباساً ألبَسَكَهُ اللَّهُ وتَجْعلَهُ لِغَيرِكَ، وإنْ كانتِ الخِلافةُ لَيستْ لكَ فلا يَجوزُ لكَ أن تَجْعلَ لِي ما ليسَ لكَ. فقالَ له المأمونُ: يابنَ رسولِ اللَّهِ، فَلابُدَّ لكَ مِن قَبولِ هذا الأمرِ! فقالَ: لَستُ أفْعَلُ ذلك طائعاً أبداً ... تُريدُ بذلك أن يَقولَ النّاسُ: إنّ عليَّ بنَ موسى‏ الرِّضا لم يَزْهَدْ في الدُّنيا بل زَهِدَتِ الدُّنيا فيهِ! ألا تَرَونَ كيفَ قَبِلَ وِلايةَ العهدِ طمَعاً في الخِلافة؟! فغَضِبَ المأمونُ ثُمَّ قالَ: ... فباللَّهِ اُقسِمُ لَئنْ قَبِلْتَ وِلايةَ العهدِ وإلّا أجْبَرتُكَ على‏ ذلكَ، فإنْ فَعلتَ وإلّا ضَرَبتُ عُنُقَكَ.
ترجمه:
ابوالصلت هروى: مأمون به حضرت رضا عليه السلام گفت: اى پسر رسول خدا! ... من صلاح ديدم كه خود را از خلافت عزل كنم و آن را به تو بسپارم و با تو بيعت كنم. حضرت رضا عليه السلام فرمود: اگر اين خلافت از آن توست و خدا به تو داده است كه روا نيست جامه‏ اى را كه خدا بر قامت تو پوشانده از تن درآورى و به ديگرى دهى و اگر خلافت از آن تو نيست، حقّ ندارى آنچه را از آن تو نيست به من واگذارى.  مأمون گفت: اى فرزند رسول خدا! بايد اين كار را بپذيرى. امام فرمود: من با ميل خود هرگز اين كار را نمى‏ كنم ... تو با اين كارت مى‏ خواهى مردم بگويند: على بن موسى به دنيا پشت نكرده بود بلكه دينا به او پشت كرده بود، مگر نمى‏ بينيد كه چگونه به طمع خلافت، ولايتعهدى را پذيرفت؟! مأمون در خشم شد و گفت: ... به خدا سوگند اگر ولايتعهدى را نپذيرى تو را به پذيرفتن آن مجبور مى‏ كنم. اگر اين كار را كردى چه بهتر و گرنه گردنت را مى‏ زنم.
عیون أخبار الرضا : ۲/۱۳۹/۳
ارتباط با ما
[کد امنیتی جدید]
چندرسانه‌ای
پرسش‌های برگزیده