سوال:
سلام و عرض ادب. من چند سالی هست به شخصی علاقه مند شدم. احساسمون متقابله ولی مادرشون به خاطر شهرستانی بودن من، مخالفن. ایشون هم نه می‌تونن مادرشون رو راضی کنند و نه می‌تونند روی حرفشون حرف بزنند. تا اینجا رسیدیم که بهم گفتند ازدواج کنم و از فکرشون بیام بیرون ولی من نمی‌تونم خیلی سختمه. ایشون خیلی مومن هستند و من عاشق ایمانشون شدم. از وقتی که به ایشون احساس پیدا کردم نمی‌تونم هیچ خواستگاری رو بپذیرم و ندیده ردشون میکنم. فکر میکنم هیچکس شبیه ایشون نمیشه و مجرد بمونم بهتره. بنظرتون کارم درسته؟