سوال:
سلام علیکم
حاج آقا ما شنیدیم که بزرگان هیچوقت چهره ی شکسته و گرفته ای نداشته اند اما چشمان پر حرفی داشتند. مثلا حضرت آقا یا حتی حاج قاسم موی سفیدی داشتند اما آنگونه نبودند. در حالی که ما اگر بودیم شاید تا حالا چند بار دق کرده بودیم و اثر دردها و رنجها کاملا در چهره مان هویدا میشد.
اولا چگونه می شود که با این همه سختیها، بیخوابیها، ناراحتیها، احیانا اضطرابها بی عقلی و خیانت دیدنها این بزرگان دل شادند!؟ به چی اینقدر خوشند؟!
ثانیا آیا حرف ایشان صحیح است و چهره گرفته نشان از بی ایمانی و ناشکری دارد؟