سوال:
سلام علیکم و رحمة الله
یک سوال راجع به مبحث توکل و توسل داشتم
اول یک داستان از کسی است که همسایه یکی از یاران امام صادق (علیه سلام الله)است و با حکومت است و انسان فاسد و غرق گناهی است ، در عین حال از گناهان هم دل خوشی ندارد و از صحابی امام صادق (علیه سلام الله) میخواهد که از امام برای او کمک بگیرد و امام پیغام میرساند که : اگر کارهای گذشته را ترک کند ، گناهانش را امام شفاعت میکند ، که او هم موفق به توبه نصوح می شود که حتی لباس پوشیدن هم برایش نمیماند و فائز از دنیا میرود و امام هم به وعده خود وفا میکنند،
یک داستان دیگر هم شما راجع به کسی گفته بودید که میخواسته به نامحرم نگاه نکند اما می بیند که بعد سه روز دارد عمدی نگاه حرام می کند .
با توجه به این دو داستان رابطه توکل و توسل با توبه چگونه باید باشد ،
چرا آن همسایه صحابی امام با آن همه گناه موفق میشود. در حالی که فقط یک پیام به او رسیده که کارهای گذشته اش را ترک کند و او هم از همه چیز میگذرد و حقیر نشانه توکل و توسل را در این مورد نمیتوانم تشخیص بدهم .
چرا با اینکه میدانیم توانایی ترک گناه نداریم و باید خدا کمک گند تا موفق شویم ، باز هم نه تنها موفق نمیشویم بلکه شکست هم میخوریم ؟