وقتی فاضل اردکانی(آیت الله شیخ محمد حسین اردکانی حائری استاد حوزه ی علمیه ی کربلا )از کربلاء به نجف آمده بود،تا در تشییع جنازه ای حاضر  شرکت کند، قرار بود تشییع جنازه از منزل متوفی انجام گیرد، و چون منزل خیلی کوچک بود، ایشان و شیخ انصاری وبسیاری از تشییع کنندگان در کوچه بیرون منزل منتظر آوردن جنازه می شوند. فاضل اردکانی با وجود  پیری وکهولت سن، نیم خیز نشسته بود، ولی شیخ انصاری روی زمین جلوس داشت . شیخ انصاری از اردکانی می پرسد: شما چرا روی زمین نمی نشینید؟ فاضل می گوید: این لباس از مال امام تهیه شده و اگر من روی زمین بنشینم زود تر چرک وکثیف می شود، و باید آن را شست،لباس هم که بیشترشسته شود ،زود تر پاره می شود. مال امام را هم تا یقین به رضایت آن حضرت عجل الله تعالی فرجه الشریف نباشد، نمی شود تصرف کرد، و من چنین یقینی ندارم؛ لذا نیم خیز نشسته ام. بر سر این موضوع بحث بین مرحوم شیخ انصاری و فاضل اردکانی پیش می آید، مدتی با هم بحث می کنند، در اثناء بحث می بینند که شیخ نیم خیزنشست، معلوم شد که سخنان فاضل اورا قانع کرده است ،و می گویند که تا آخر عمر دیگر شیخ روی زمین ننشست.(ابعاد شخصیت شیخ انصاری/25)