سوال:
با عرض سلام خدمت شما اگر مسئله ای که مطرح میکنم کمی طولانی میشه پیشاپیش عذر میخوام فقط برای راهنمایی بهتر تفصیل میدم

بنده تا یادم میاد از زمان بچگی قوه ی تخیل بسیار قوی داشتم طوری که مدام در حال تخیل کردن بودم اگر اتفاق بدی برام می افتاد مدام مرور میکردم اگر سر درسم میرفتم مدام در حال تخیل چیزهای مختلف بودم. درسم خوب بود(معدل دیپلمم حدود 19 بود) ولی به خاطر تخیل بیش از حد بازده بسیار پایینی داشتم.به همین خاطر از درس لذت لازم رو نمیبردم و بعد از مدتی مطالعه چون که درگیر درس نبودم مطالعه رو رها میکردم.تا اینکه دانشگاه خوبی قبول شدم و از اون زمان این قوه ی تخیل من باعث شده تا در درس ها افت شدیدی داشته باشم طوری که معدل دوره کارشناسی ام 13 و خوردی شد.در اوایل دانشگاه به زندگی عرفا بسیار علاقمند شدم و مشغول خواندن زندگی آنها و پیاده کردن اون در زندگی خودم شدم نماز شب و سجده های طولانی ولی پس از مدتی به علت تنبلی (چون تک فرزند بودم و از بچگی مسئولیت قبول نمیکردم) نماز شب و مراقبه ای که میکردم رو از دست دادم وحالاتم عوض شد و بعد از مدتی به گناه چشم و متاسفانه جند سالی به گناه کبیره استمنا افتادم خلاصه چه از نظر درس و چه از نظر معنوی بسیار ضعیف شده و افت کردم.هردفعه تصمیم میگرم در حال خودم تغییری ایجاد کنم ولی به دو سه هفته نمیکشه نفسم زمینم میزنه.میدونم مشکلم از ضعیف النفس بودن و تخیل بیش از حدمه ولی واقعاً کلافه شدم نمیتونم از پسش بر بیام لطفاً راهنمایی عملی جامعی بفرمایید که در تمام زندگی ام تغییر ایجاد کنم متشکرم