أعوذ باللهِ من الشَّیطانِ الرَّجیم. بسم اللهِ الرَّحمن الرَّحیم. الحَمدُ للهِ رَبِّ العالمین وَ لا حَولَ وَ لا قوَة إلا بالله العَلیِّ العَظیم وَ الصَّلاة وَ السَّلام عَلی سَیِّدِنا وَ نبیِّنا خاتم الأنبیاء وَ المُرسَلین أبِی القاسِم مُحمَّد وَ عَلی آلِهِ الطیِبینَ الطاهِرینَ المَعصومین سِیَّما بَقیة اللهِ فِی الأرَضین أرواحُنا وَ أرواحُ العالمینَ لِترابِ مَقدَمِهِ الفِداء وَ لعنة الله عَلی أعدائِهم أجمَعین إلی یَوم الدّین

مساله گوش کردن ثواب دارد. اگر آدم مسأله اش را بلد نباشد، یاد گرفتنش واجب است. یادگرفتن مسائل مبتلا به واجب است. گوش کردن و شنیدن و یاد گرفتن مسائلی که انسان به آن نیاز دارد واجب است. اگر آدم این چیزها را کوتاهی کند یک جایی عیب می کند. یک جایی از زندگی اش هم عیب می کند. نه اینکه فقط دینش عیب کند که بگوید حالا اگر دینم عیب کرد ایرادی ندارد. یک جایی از زندگی اش هم عیب می کند. یک گوشه از زندگی اش هم خراب می شود.

انشاءالله یک آیه می خوانم. در آیه 81 سوره مبارکه بقره می فرماید: بَلى مَن كـَسَبَ سَيّئـَة ًوَأحاطـَتْ بـِهِ خَطيئتـُهُ فـَأولئِكَ أصْحابُ النـّار هُمْ فيها خالِدونَ یک کسی گناه می کند. باز هم گناه می کند. باز هم گناه می کند. به طوری که گناه او را احاطه می کند. این آیه این را می گوید. بَلى مَن كـَسَبَ سَيّئـَة کسی که گناه کسب کرد. کاسبی است. بعد مشخص می شود. کاسبی است. گناه کاسبی است. ثواب هم کاسبی است. گناه را کاسبی کند. همه این کاسبی را دارند. کم و زیاد دارد. آدم هایی هم هستند که هیچ گناه نمی کنند. هستند. در همین کره زمین. در همین کوچه و بازار ما هم راه می روند. هیچ گناه نمی کنند. آن کسانی که گناه کسب کرده اند و سیئه و بدی کسب کرده اند و این بخش مهم است. دیروز که برخی از دوستان بودند عرض کردیم. فرمودند اگر کسی به جهالت گناه کند، یعنی اگر گناهی کرده بوده، نفهیمده بوده و به جهالت گناه کرده. این خیلی خوب است. اگر هم گناهی کرده، نفهمیده بوده. و به سرعت توبه کرده. دو تا شرط داشت. به جهالت گناه کند و به سرعت توبه کند. فرمودند این را می بخشیم. این یک دسته. دسته دوم این بود که گناه کند، گناه کند، گناه کند تا حضرت عزرائیل برسد. خب این هیچ. رفت. سوخت. یک کسی هم هست که فرمودند گناه او را کافر کرد و کافر از دنیا رفت. این هم هیچ. این دوتا توبه ندارند. فرض توبه درموردشان نیست. مثالش را هم عرض کردیم. وقتی فرعون در آب افتاد و داشت غرق می شد گفت الان توبه کردم. این به درد نمی خورد. آدم باید یقین نداشته باشد. اگر من یقین دارم که الان مرگم فرا رسیده و توبه کنم این توبه بی فایده است. باید امید زندگانی داشته باشد. ولو اینکه یک دقیقه دیگر از دنیا برود. خودش امید زندگی دارد. ولو یک دقیقه دیگر از دنیا می رود. یک حاج علمدار داشتیم که خدا رحمتش کند. آدم شوخی بود و تمام عمرش به شوخی می گذراند. خدا رحمتش کند. دکتر به او گفت دو ساعت دیگر تمام است. همان جا هم داشت یک شوخی دیگر با دکتر می کرد. خدا رحمتش کند. حالا یک کسی همینطور باشد. او شوخی می کرد. مزاح می کرد و مردم را می خنداند. انشاء الله یک جایی هم برایش حساب می شود. اما صحبتمان سر گناه بود. کسی که گناه کرد و گناه کرد و گناه کرد تا مرگش رسید، توبه ندارد آقا. توبه ندارد. یکی هم که کافر از دنیا می رود که دیگر تکلیفش روشن است. این بین چه می شود؟ آدمی که به جهالت گناه کرد و سریعا توبه کرد، بخشیده می شود. این دو مورد هم بخشیده نیست. ماها چطور؟ می دانیم. یک چیزهایی را می دانیم. اگر می دانیم چطور؟ آنجا گفتند اگر از روی جهالت است زود می بخشیم. زود می بخشیم. مثلا تا گفت غلط کردم می بخشیم. اما اگر یک کسی مساله اش را می دانست. می دانست دارد فلانی را خراب و نابود می کند و کارش را از او می گیرند و دارد زیر پایش را خالی می کند یا سایر گناهانی که همه مان بلد هستیم. این سخت می شود. باز این هم یک فرجه داده اند. می گویند هروقت گناه کردی تا هفت ساعت برایت نمی نویسند. نگفتند می دانی یا نمی دانی. گفتند تا هفت ساعت برایت نمی نویسند. پس اگر یک چیزی از دهان من در رفت بلافاصله می گویم خدایا غلط کردم. اشتباه کردم. خیلی فرق می کند. اگر بماند، گناه می ماسد. من این را به لفظ می گویم. منظورم این است که سخت می شود. اگر گناه بماند، بعد اگر بولدوزر هم بیاوری کنده نمی شود. گناه نباید بماند. عرضم تمام شد. این آیه می گوید کسی که گناه کرد و گناه بر او احاطه کرد و تمام زندگی اش گناه شده است این فرد کافر از دنیا می رود.