أعوذ باللهِ من الشَّیطانِ الرَّجیم. بسم اللهِ الرَّحمن الرَّحیم. الحَمدُ للهِ رَبِّ العالمین وَ لا حَولَ وَ لا قوَة إلا بالله العَلیِّ العَظیم وَ الصَّلاة وَ السَّلام عَلی سَیِّدِنا وَ نبیِّنا خاتم الأنبیاء وَ المُرسَلین أبِی القاسِم مُحمَّد وَ عَلی آلِهِ الطیِبینَ الطاهِرینَ المَعصومین سِیَّما بَقیة اللهِ فِی الأرَضین أرواحُنا وَ أرواحُ العالمینَ لِترابِ مَقدَمِهِ الفِداء وَ لعنة الله عَلی أعدائِهم أجمَعین إلی یَوم الدّین

انسان یا زندگی پاک می کند یا زندگی ناپاک. زندگی پاک وقتی پایان یافت، شادمانی هایش در آن دنیا شروع می شود. ثمره زندگی پاک شادمانی است. یکی از ثمرات زندگی ناپاک پشیمانی است. پشیمانی از لحظه مرگ آغاز می شود و تا پایان جهان ادامه می یابد. در آیه 99 سوره مبارکه مومنون می فرماید: حَتـّى إذا جاءَ أحَدَهُمُ المَوْتُ تا مرگ کسی می رسد. همگانی است. همه مردم اینگونه اند. مرگشان می رسد. ببینید می فرماید تا مرگ می آید. به محض اینکه مرگ می آید. قالَ رَبِّ ارْجـِعون تا پرده برداشته شد می گوید خدایا مرا برگردان. آقا یک فرصتی. یک کم حوصله کن. یک کم فکر کن. نه. به آن پشیمان می شود. قالَ رَبِّ ارْجـِعون مرا بازگردانید. در آیه بعد می فرماید: لـَعَلـّي أعْمَلُ صالِحًا فيما تـَرَكـْتُ شاید بتوانم در آنچه که به جای گزارده ام، عمل صالحی انجام دهم. حالا به زبان خودم عرض می کنم. می گویند مرحله اولش در اموال است. فيما تـَرَكـْتُ یک کار خوب و عمل صالحی انجام بدهم. حالا بفرمایید در همه چیز. آدم تنها پول که ندارد. شما وقت دارید. اولین سرمایه شما وقت شماست. من در این وقتم می توانم کار کنم. کار درست و مفید بکنم. کاری کنم که به درد مردم بخورد. کاری بکنم که به درد خودم بخورد. درس که می خوانم اول به درد خودم می خورد و بعد به درد مردم می خورد. خب من در وقتم می توانم این کار را بکنم. من را برگردانید، تا در آنچه که به جا گزارده ام لـَعَلـّي أعْمَلُ صالِحًا کار درستی انجام بدهم. كـَلـّا نه تمام شد. یک داستانی هست که دقیقش را خیلی یادم نیست. مثل اینکه یک کسی زمانی حضرت عزرائیل را زیارت کرده بود و سلام علیک کرده بود و گفته بود آقا می شود یک خواهشی کنم. گفته بودند بفرمایید. گفته بود قبل از اینکه بیایی من را خبر کن. گذشت و ایشان تشریف آورد. گفت قرار بود خبر کنی. گفت من ده جور و ده بار بیست بار پنجاه بار خبرت کردم. دندان هایت نریخت؟ دندان های جوان را نگاه کنید. برق می زند. همه اش سالم است. اما یک کم که سن بگذرد دندان ها کم کم سیاه می شود و می ریزد و باید پُرَش کنند. موهایت چه بود؟ موهایت از رنگ مشکی برق می زد. در سن جوانی پوست و موی آدم برق می زند. کم کم سفید شد. ریخت. این هم دوتا نشانه. مثلا عصا دستت گرفتی. دیسک گرفتی. آرتروز پا گرفتی. آرتروز گردن گرفتی. همینطور گفت و گفت. عجب. همه اینها نشانه بود. نشانه این بود که من می خواهم بیایم. در ادامه آیه می فرماید: إنـَّها كـَلِمَة هُوَ قائِلـُها  می گوید فقط حرف می زنی. الان تا برگردانیمت باز سر کارهایت برمیگردی. فردا صبح که بروی در مغازه، دیروز دروغ می گفتی و امروز هم دروغ می گویی. مال مردم را کم و زیاد می کردی، امروز هم می کنی. مثلا اگر می توانستی گران بفروشی، امروز هم گران می فروشی. فقط حرف می زنی. بعد هم می گویند حالا یک دوران درازی باید بروی و دوران برزخ را بگذرانی. وَمِن وَرائِهـِم بَرْزَخٌ إلى يَوْم يُبْعَثونَ. در آیه بعد می فرماید: فـَإذا نـُفِخَ في الصّور فـَلا أنسابَ بَيْنـَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلا يَتـَساءَلونَ این خیلی مهم است. وقتی در صور دمیده شد یعنی در قیامت، دیگر هیچ خویشاوندی ای نیست. همه خویشاوندی ها بریده می شود. اینجا مثلا پدر از شما دفاع می کند. شما از پدرت دفاع می کنی. خواهر و برادر داری و با همه شان ارتباط داری. بالخصوص خانواده های خوب که همه با هم ارتباط خیلی مستحکمی دارند و از هم دفاع می کنند و به هم دیگر کمک می کنند. همه اینها تمام می شود. نتیجه چیست؟ در آیه بعد می فرماید: فـَمَن ثـَقـُلـَتْ مَوازينـُهُ هرکس از کار خوب یک مقداری باری برده باشد. کار خوب فقط نماز خواندن است؟ آدم از صبح بلند شود و وضو بگیرد و تا ظهر نماز بخواند؟ نه. اگر شما درستان را به نیت خوب بخوانید، به نیت اینکه بزرگ می شوید و کارتان به نتیجه می رسد و درستان به پایان می رسد و انشاء الله به مردم خدمت می کنید، این می شود کار خوب. هرچقدر با این نیت درس بخوانید می شود کار خوب. آدم می رود دنبال کسب برای اینکه دستش جلوی مردم دراز نباشد. سرش جلوی مردم پایین نباشد. زن و بچه اش محتاج مردم نباشند. این می شود کار خوب. پس کار خوب خیلی وسیع است. هرچه از کاری که می کنید، خدمتش به مردم بیشتر باشد، قیمتش بیشتر است. دقت کنید. هرچه خدمتش بیشتر باشد، قیمتش بیشتر است. فـَمَن ثـَقـُلـَتْ مَوازينـُهُ ما یک دانه ترازو نداریم. صد تا ترازو، نمی دانم چندتاست. اگر کسی ترازوهایش سنگین باشد. ببینید قدیم ها اینگونه تصویر می کردند که روز قیامت کارهای بد را در یک کفه ترازو می گذارند و کارهای خوب را در کفه دیگر ترازو. اینگونه نیست. ترازوی آدم یا سنگین است یا سبک است. اگر سنگین است، اهل نجات است. یعنی یک کار خوبی کرده است. یک فکر خوبی کرده است. یک نیت خوبی داشته است. نیت خوب را در آن ترازو می گذارند و سنگین است. نیت خوب سنگین است. فکر خوب سنگین است. عمل خوب سنگین است. فـَمَن ثـَقـُلـَتْ مَوازينـُهُ هرکس ترازوهایش سنگین باشد فـَأولـَئِكَ هُمُ المُفلِحونَ او رستگار می شود. رستگار می شود یعنی چه؟ یعنی از همه رنج ها نجات پیدا می کند. از همه رنج ها. دیگر برایش خوشی محض است. راحتی محض. دلخوشی محض. در آیه بعد یعنی آیه 103 می فرماید: وَمَنْ خـَفـَّتْ مَوازينـُهُ هرکس ترازوهایش سبک باشد، فـَأولـَئِكَ الـَّذينَ خـَسِروا أنفـُسَهُمْ اینها آنهایی هستند که خودشان را باخته اند. خدایی نکرده، خدایی نکرده، خدایی نکرده کسی قمار می کند و در قمار پول می بازد. در زمان عرب جاهلیت وقتی پولش تمام می شد، گاهی سر خودش قمار می کرد و خودش را می باخت. اگر خوش را می باخت چه می شد؟ نتیجه اش این می شد که برده او می شد. اینجا هم می فرماید اینهایی که بد عمل کرده اند و ترازوهایشان سبک است فـَأولـَئِكَ الـَّذينَ خـَسِروا أنفـُسَهُمْ خودشان را باخته اند. سرمایه شما خودت هستی و وقتی از خودت استفاده نکردی، پس خودت را باخته ای.

ببینید عرض کردم پشیمانی از لحظه مرگ شروع می شود و تا قیامت و لب جهنم و درون جهنم ادامه دارد. همه اش پشیمانی است. مدام می گوید مرا برگردانید. مدام. حالا در آیه 52 سوره مبارکه اعراف می فرماید: وَلـَقـَدْ جـِئـْناهُم بـِكِتابٍ ما یک کتاب آسمانی برای شما فرستادیم. فـَصَّلـْناهُ عَلى عِلم شش هزار و چقدر آیه است و ذره ذره همه چیز را در آن توضیح دادیم. هُدًى وَرَحْمَة لـِّقـَوْم يُؤمِنونَ هدایت و رحمت است برای کسانی که خدا را قبول دارند. این کتاب آسمانی هدایت و رحمت است برای هرکسی که خدا را قبول داشته باشد. هرکس که قیامت را قبول داشته باشد. در آیه بعد می فرماید: هَلْ يَنظـُرونَ إلـّا تـَأويلـَهُ آنهایی که زیر بار نمی روند، منتظرند چه اتفاقی بیفتد؟ می خواهند نتیجه این حرف هایی که قرآن گفته و فرموده اگر این کار را بکنی، اینطور می شود را ببینند. خب اگر اینها را ببینند که دیگر تمام شده است. اگر من یک کار بدی کردم و به آنی بلایش را کشیدم که اصلا نمی شود. شما باید با عقلت به نتیجه برسی. دو دوتا چهارتای عقلی بکنی. ببینید این حرف درست است و عمل کنی. دودوتا چهارتا. اینها منتظر نتیجه اند؟ اگر نتیجه مشخص شود، دیگر تمام شده است ها. يَوْمَ يَأتي تـَأويلـُهُ يَقولُ الـَّذينَ نـَسوهُ مِن قـَبْلُ آنهایی که قرآن را پشت سر انداخته بودند و فراموش کرده بودند، می گویند آخ راست بود. همه چیز راست بود. قـَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبّنا بـِالحَقّ همه حرف هایی که پیغمبران آورده بودند راست بود. فـَهَل لـَّنا یک کسی هست به داد ما برسد؟ کسی هست به داد آدم برسد؟ آدم اگر شفیع هم دارد و یک کسی از او شفاعت می کند، دقت کنید، شفاعت را هم خودش درست کرده. شفاعت را هم خودش درست کرده. اینجا ممکن است شما با یک نفر دعوایت شده باشد و دارید بر سر و کول هم می زنید و یک نفر از گرد راه برسد و واسطه شود و دعوای شما را حل کند و آشتی تان بدهد. شما این آدم را نمی شناسید. نه به شما مروبط است و نه به دیگری. در این دنیا می شود. اما آن دنیا شفاعت نمی شود مگر خودت شفیعش را ساخته باشی. می پرسند کسی هست به داد ما برسد؟ فـَهَل لـَّنا مِن شُفـَعاءَ فـَيَشْفـَعوا لـَنا برای ما شفاعت کند؟ این در صحنه قیامت است. حالا مطالب بعدش را نمی خواهیم عرض کنیم. أوْ نـُرَدُّ یا ما را برگردانند. آقا ما را برگردانند. فـَنـَعْمَلَ غَيْرَ الـَّذي كـُنـّا نـَعْمَلُ آن روشی که در دنیا رفتار می کردیم و همین طور مدام دروغ می گفتیم. در این دوره های اخیر متاسفانه دروغ خیلی رسم شده است. خیلی عادی شده است. تهمت و غیبت هم که مثل آب روان. أوْ نـُرَدُّ ما را برگردانند، فـَنـَعْمَلَ غَيْرَ الـَّذي كـُنـّا نـَعْمَلُ یک کار دیگری غیر از آنکه در گذشته می کردیم انجام دهیم. آن وقت زبانمان باز بود. برگردیم زبانمان را کنترل کنیم. ببینید فرق انسان و غیر انسان این است که انسان اختیار زبانش دست خودش است. اختیار چشمش دست خودش است. می دانید مثلا یک گله گوسفند در جاده دارد راه می رود. در کنار جاده یک زمین زراعت است. زراعت متعلق به یک صغیر است. گوسفند می داند صغیر چیست؟ گوسفند فقط سبزی را می شناسد. بالخصوص بعضی سبزی ها که برای آنها خیلی خوشمزه است. می گویند گاو و گوسفند وقتی به یونجه تازه می رسند انقدر می خورند تا بترکند. آدمیزاد هم همینطور است؟ اگر تو گوسفندی بدتر. أوْ نـُرَدُّ ما را برگردانند، فـَنـَعْمَلَ غَيْرَ الـَّذي كـُنـّا نـَعْمَلُ ما را برگردانند یک کار دیگری بکنیم. امیرالمومنین یک فرمایشی دارند که تقریبی عرض می کنم. می فرمایند الان دستانتان باز است. چیزی دستتان را نبسته است. آن دنیا که برویم دستمان مثلا در غل و زنجیر است. اما الان دستتان باز است. تا الان دستت باز است یک کاری بکن. به داد یک نفر برس. زیر بغل یک افتاده ای را بگیر و بلندش کن. خب. عرضم تمام شد. یک خلاصه عرض کنم. اگر زندگی انسان برای خودش و دیگران مفید باشد، آن عالمش همه شادمانی است. اگر زندگی اش برای خودش و دیگران مفید نباشد و مضر باشد، آن دنیا گرفتار است و سخت است. همین. خلاصه حرف همین است. همه حرف دین همین است دیگر. می گویند اگر کار خوب بکنی، نتیجه اش را می بینی و اگر نکنی نیست.