سوال:
سلام. از شرح مذنب و پروازنکرده‌بودن و خاطی بودن خویش که بگذرم، که همگی از لائق زائر معصوم بودن میکاهد، باید بگویم که پدر و مادرم رضایت قلبی ندارند برای سفر بنده به اربعین، دوست ندارند، مع‌الاسف اینگونه هست که صحبت کردن در این باره باعث رنجش آنها هست، حال که ممکن است بنده نتوانم ادب کامل را هم رعایت کنم که گناه بر گناه. به هر حال بدبختی آن است که نمیدانم چرا چونان عده‌آی شدتِ طلب در من نیست، یعنی میترسم به اینکه خب نشد که نشد هم اکتفا کنم! و من آن دنیا چه چیزی برای جواب دادن به این مسائل دارم؟