حضرت زین العابدین علیه السلام فرمود. امام فرمود ای پسر معاویه پیش از آن که تو به دنیا بیایی، پیغمبری و حکومت از آن پدر و نیاکان من بوده است. روز بدر و احد و احزاب پرچم رسول خدا در دست پدر من بود. و پدر و جد تو پرچم کافران را به دست داشتند.

در نماز وزن آدم معلوم می شود. حالا این آثاری که اینجا گفتند، نشان دهنده آن وزن هاست. اولین درجه، اولین درجه نماز این است که اگر آدم نماز بخواند، نمازش به درد خور باشد، تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ.

هرکاری که شما در زندگی ات می کنی، از بدو تولد این سیر جبری و حتمی انجام می شود. فقط چگونگی اش، کیفیت این سیر در اختیار شماست. می توانی این سیر را با پاکی و پاکیزگی انجام بدهی. درست انجام بدهی

یعنی تمام نماز آدم را به تمام رضوان الهی می رساند. یک کسانی در بهشت به رضوان می رسند. یک کسانی در بهشت به رضوان می رسند. این رضوان به چه درجه ای ست؟ درجه رضای خدا از آنها به درجه نماز شان است.

دعوتی که انبیاء و اولیاء کرده اند، برای یک حیات برتری است. برتر. غیر از آن حیات است. دعوت شان برای این نیست که شما هوشت بیشتر شود و بتوانی ریاضی را بهتر عمل کنی. برای این است که یک حیات دیگری را برای شما درنظر دارند که حالا اینجا یک لفظی داریم. مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً

آدم از ده تا پله بیشتر و کمتر بالا برود و خودش به این بالا رفتن توجه نکند. خیلی احساس نکند. این بالا رفتن را نفهمد. اما بالا رفتنی که ممکن است در نماز برای یک کسی پیش بیاید، فرض ندارد که آدم نفهمد.

ما برای شما در پیامبر خدا یک اسوه حسنه قرار دادیم. اسوه. اسوه یعنی کسی که از او پیروی می کند. دنبالش می رود. حرف هایش را عمل می کند. به رفتارش نگاه می کند. طبق آن رفتار، رفتار می کند.

به مقداری که تجارت کنی. از وقتت، برای خودت مصرف کنی. از وقتت برای ... ببینید آدم یک وقت در طبقه اهل اخلاق است. یک وقت در طبقه اهل عمل است. یک وقت در طبقه اهل اعتقادات و یقین است.

آن کسی که پاکدامن است، تقی [یعنی] پاکدامن است. به طور جدی پاکدامن است، با هر نمازش بالا می رود. یعنی فرقش را می فهمد. بین نماز و اولش باید فرقش را بفهمد. بین امروز و فردا باید فرقش را بفهمد. اگر نمی فهمد اشکال در خودش است.

یونس یک لب شکستگی داشت. ما آن لب شکستگی اش را درست کردیم. اگرنه او معصوم بود. ولی بزرگ خدا بود. یک لب شکستگی داشت. یک جا از اجازه ما جلو زد. وقتی که بلا را بالای سر مردم شهرش دید، مطمئن شد که بلا دیگر آمد. خب باید بگوید آقا اجازه می فرمایید من بروم یا بمانم؟ این اجازه را نگرفت. بی اجازه بیرون رفت و گرفتار شد.

چراغ دلت چقدر نور دارد؟ به همان مقدار هم سعادت داری. وسعت بهشتت به مقدار این نور است. نعمت هایی که در بهشت نصیبت می شود به مقدار این نور. خیلی مهم است. اصطلاح روایی دارد فِیهِ مَصابِیح. چراغ ها. چراغ ها

این در خاطرتان بماند. ائمه علیهم السلام آمده اند که دینی را که جدشان آورده است حفظ کنند. یک کاری کنند که این دین تا آخرالزمان بماند.

کاری که پرستارها و اطبا ایران در دوران کرونا کردند. واقعا برای راحتی خلق خدا خودکشی کردند. این کار حساب می شود. لحظه به لحظه اش آن آجرهای نورانی، معطر، پاک و پاکیزه شخصیت می شود.

همه اش وابسته به اوست. همه چیزش وابسته است. همه چیزش وابسته است. این همه چیزش وابسته است، بیشتر از خودش باید آن طرف وابستگی را دوست داشته باشد. ادیان آمده اند این را تعلیم بدهند که تو خدای خودت را از خودت بیشتر دوست داشته باش

یک حادثه بزرگی در پیش داریم که خدا آن روز و آن ساعت و آن لحظات را بر همه ما رحم کند. رحم کند. رحم کند. می فرمایند یک روزی ست که آن روز نامش الْقَارِعَةُ است. کوبنده است. یعنی چه؟ الْقَارِعَةُ* مَا الْقَارِعَةُ. بعد به پیامبر می فرمایند که وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ. تو چه می دانی که آن روز قارعه یعنی چه؟

عرض کردیم که حضرت حسین علیه الصلاه و السلام فرمودند خروج من علیه دستگاه دولت اموی خروجی است برای امر به معروف و نهی از منکر. عرض کردیم که اولین منکر چه بود. اولین منکر یک بدعت بزرگ بود که تا آن روز اتفاق نیفتاده بود.

فرمایش امیرالمونین در نهج البلاغه است که الصَّلاه قُربانِ کُلِّ تَقِی. نماز وسیله تقرب است. یعنی همه کسانی که به قرب خدا رسیده اند، از راه نماز رسیده اند.

مرحوم جد ما به این دالان آمده و بساط نمازش را پهن کرده که مزاحم اهل خانه نباشد. آنها خواب هستند. با گریه من از خواب بیدار نشوند و اذیت نشوند.

اگر توانست تمام این عمر را از خیرات پر کند، از خدمت، از هدایت، از نماز، خب سود کرده. اگر این عمر را داده و چیز به درد بخوری نگرفته، [یعنی] همان چیزهایی که عرض کردم، خدمت، عبادت، کمک به مردم. تحصیل علم، چیزی در برابر این عمری که از او گذشته به دست نیاورده.

در بعضی از روایات دارد در هر نماز. هر نماز که بلال اذان می گفت و دنبال پیغمبر می آمد، ایشان در خانه امیرالمومنین می آمد و اهل این خانه را صدا می کرد که برای نماز بیایند. با عنوان السلام علیکم یا اهل البیت و بعد هم آیه تطهیر را برای آنها می خواند.